Deze kerst wordt voor ons een Afrikaanse kerst. En daar past uiteraard een Afrikaanse kerstliedje bij. En wie anders dan mijn eega kan daar de nodige punch aan geven. Enjoy!
Peter
African Xmas
Category: Muziek
An old car with benefits
Mijn eega heeft een auto van 20 jaar oud. Niet echt een “clunker”, zoals ze in de States zeggen, want niettegenstaande zijn hoge leeftijd, doet het karretje het nog echt goed. We hebben de auto tweedehands in Japan gekocht en laten overbrengen naar Tanzania.
De stereo komt met een ingebouwde harde schijf. Dat was aan het begin van het nieuwe millenium vast revolutionair. Alleen jammer dat de handleiding ontbreekt en het scherm uitsluitend Japanse karakters toont. Het enige waarin we totnogtoe geslaagd zijn is muziek te laten afspelen van de harde schijf, maar gelukkig heeft de vorige eigenaar zijn volledige muziekbibliotheek daarop achtergelaten. Zo komt het dat vrouwlief thans Japanse songs meezingt wanneer we op trektocht zijn in ons nieuwe thuisland. Onze favoriet is C’mon van B’z. Stevige rock uit Japan. Kijk maar even mee!
Shoulderwork
De boog moet niet altijd strak gespannen staan. In deze onrustige tijden van klimaatverandering en cynisch indivualisme moet je soms kunnen genieten van simpele dingen, zoals van een vader die met zijn dochter een leuk liedje zingt. De clip is onvolledig en veel te kort, maar het is wel hartverwarmend.
Singing for Samatta
Aan de oevers van Lake Tanganyika troffen we een bende uitgelaten schoolkinderen aan. Zij waren op schooluitstap. Nou ja, op schooluitstap, dat is toch wat anders dan bij ons. Zij werden gewoon met een busje van het hogerop gelegen dorp, geen 5 km verder, naar de oevers van het meer gebracht, om gewoon te ravotten, te voetballen en te zwemmen. Meer moet dat blijkbaar niet zijn voor een dagje dolle pret.
“Hoe krijg je die aan het zingen,” dacht mijn eega. Welnu, dat was vlug gefikst. Tanzaniaanse kinderen hebben een groot hart voor zang en voetbal. Kijk maar even mee:
A must see/hear: Miss Celie’s Blues
What can I say? Please enjoy! Astrid Belliot with Miss Celie’s Blues
Peter
Funny?
8 maart was vrouwendag. Tijd om een ode te brengen aan een vrouwelijke rockgroep die muziekgeschiedenis had kunnen schrijven. “Fanny” was een rockband uit de eerste helft van de jaren zeventig die gevormd werd rond June (14 april 1948) en Jean Millington (25 mei 1949). Beiden zijn geboren in Manila als de dochters van een Amerikaanse marineofficier en een Filipijnse socialite.
“Fanny” is de eerste vrouwelijke rockband die een platencontract heeft gekregen bij een bekend label. Als ik naar onderstaande video kijk en luister, kan ik alleen maar zeggen “wow”. Deze muziek is zoals de naam van de band laat vermoeden: stoer en krachtig. Het is een eenvoudige opname: kijk naar de monotone blauwe achtergrond, die je totaal vergeet omdat je weggezogen wordt in het spel van de dames.
What music tells us…
Hé, ze is er weer, het kleine Indische meisje met de veel te grote basgitaar. Mijn partner had me al eens een videofragment getoond van haar fenomenale beheersing van de bas. Maar onderstaande video is nog interessanter, omdat het toont hoe muziek verschillen overbrugt, de muzikanten waar plezier beleven aan wat ze aan het doen zijn, en hoe dit ons als kijker en luisteraar ook genoegen brengt.
And I Love Her
Wat moet een mens nog meer verlangen wanneer de zon schijnt, het gezelschap aangenaam blijkt, en het bier – Quintine – rijkelijk vloeit? Een streepje muziek, zal je allicht denken. Welnu dat was er ook! Kijk maar even mee!
Enig idee waar dit feestje doorging?
Peter
Odeon Saxofoonkwartet
Gisteren nog een kleine meid, vandaag reeds een hele vrouw. Geniet van mijn petekind op sopraansaxofoon.
Peter
P.S. : wie weet welk stuk het Odeon Saxofoonkwartet opvoert?
Youn Sun Nah
Dit jaar wordt een sterk concertjaar! Heb ik vorige week nog geschreven dat BLØF in Trix voor mij het beste concert van 2018 zal zijn, dan moet ik er nu al aan toevoegen dat Youn Sun Nah in de Bijloke waarschijnlijk het meest bijzondere zal zijn. Kan die dame me even wat zingen. Je moet wel even over de momenten heen waarop ze het publiek toespreekt. Haar piepstemmetje deed mensen in de zaal spontaan lachen. Maar als ze zingt, trekt ze alle registers open. “Momento magico”, hieronder, maakt duidelijk wat ik bedoel. Het zal waarschijnlijk haar “signature song” worden, maar waar ik ook enorm heb van genoten is haar vertolking van “Jockey full of Bourbon”, een nummer van Tom Waits. Prachtige dame, prachtig optreden.
Peter