Time warp

Gebouw B&CTijd en ruimte vormen een continuüm dat kan gebogen en gevouwen worden en waarbinnen een waarnemer zich discreet kan verplaatsen, relatief tot zulke factors als beweging en gravitatie. Na het aanschouwen van onderstaande foto’s bevind ik me terug op de campus van de VUB en bemerk met plezier dat de economische, sociale en politieke wetenschappen (ESP) nog steeds veilig opgeborgen zijn in het zo vertrouwde gebouw C en dat het rectoraat nog steeds die voorname sigaar is van waaruit kennisverwerving wordt aangestuurd.

Hier zal ik voor het eerst in aanmerking komen met het principe van vrij onderzoek. Principe dat overigens ingeschreven staat in de statuten van de VUB en dat zo goed verwoord wat ik reeds onbewust aanvoelde maar tot dan nog niet verwoord had gezien.

“Het denken mag zich nooit onderwerpen, noch aan een dogma, noch aan een partij, noch aan een hartstocht, noch aan een belang, noch aan een vooroordeel, noch aan om het even wat, maar uitsluitend aan de feiten zelf, want zich onderwerpen betekent het einde van alle denken”. (Henri Poincaré)

Het rectoraat

Peter

Onder professoren

Ernest MandelEnigszins aangestoken door de vlotte beschikbaarheid van audio- en videomateriaal over Jaap Kruithof en Etienne Vermeersch, ben ik uit pure nieuwsgierigheid gaan zoeken naar iets gelijkaardigs over Ernest Mandel, die immer geestdriftige professor in de marxistische theorie aan de Vrije Universiteit Brussel.

Hieronder vind je een lezing van Ernest Mandel uit 1968 voor studenten van “Berkeley University“. De lezing is opgedeeld in drie stukken omdat de opname op drie verschillende bandjes stond. De lezing handelt over de landen van het (toenmalige) reëel bestaande socialisme: van de Soviet Unie tot en met Joegoslavië. Deze landen, aldus Ernest Mandel, waren in verschillende stadia van overgang tussen kapitalisme en socialisme, maar nog geen enkele had evenwel de socialistische samenleving – die Marx voor ogen had – bereikt.

Continue reading “Onder professoren”

Bijgeloof en geloof

Ik weet niet of je er ook bij stilgestaan hebt, maar vorige week was het vrijdag 13 maart. Misschien heb je toen wel even stilletjes gedacht: “laat mij deze dag zonder pech doorkomen!”

Waarom beschouwen we vrijdag de 13de toch als een ongeluksdag?  Een van de verklaringen is dat vrijdag de dag is waarop Jezus werd gekruisigd, een ongeluksdag dus. En als die dag ook nog eens samenvalt met het ongeluksgetal 13, dan moet die dag wel extra veel pech opleveren.

Een andere mogelijke verklaring is dat op vrijdag 13 oktober 1307 in Frankrijk alle Tempeliers op bevel van Philips de Schone werden gearresteerd, op grond van valse beschuldigingen. Dit leidde tot de uiteindelijke vernietiging van de Tempeliers. Sindsdien is men vrijdag de 13de blijven zien als een ongeluksdag.

Er wordt ook wel gesteld dat vrijdag de 13de is afgeleid van een Noorse sage over de kwaadaardige god Loki die als niet-uitgenodigde, dertiende gast, op het feest komt en de aarde in rouw dompelt.

Continue reading “Bijgeloof en geloof”

Méér Jaap

In een vorige post had ik het over Jaap Kruithof en over de “vermeende” tegengestelde ideeën tussen hem en mijn nonkel, beiden nu zaliger. Maar na beluistering van onderstaand audiofragment – inzonderheid zijn ideeën over regionalisme, confederalisme en separatisme – ben ik daar niet zo zeker meer van. Waarschijnlijk bewandelden beide heren vaker in gedachten hetzelfde pad dan ze zelf ooit zouden durven hebben te vermoeden, ook al woonden ze aan de andere zijde van dezelfde laan.

Continue reading “Méér Jaap”

Jaap Kruithof

Jaap Kruithof Jaap Kruithof is overleden op 25 februari 2009. Mijn eerste gedachte bij het aanhoren van zijn overlijdensbericht was: “leefde die man nog?”. Niet uit gebrek aan respect, maar veeleer uit een inschatting dat de mens Kruithof niet lang meer te leven zou hebben nadat ik in de jaren 80 eens een les van hem uit nieuwsgierigheid had bijgewoond. Krakende karren lopen soms verder dan verwacht.

Ik kende Jaap Kruithof alleen indirect. Hij was de buurman van mijn nonkel zaliger die in een statige maar ietwat mysterieuze laan in Mortsel woonde. “Een vriendelijke man,” zei mijn nonkel wanneer hij het over Kruithof had, maar ik wed dat beide heren hun contact beperkten tot een korte knik op straat gezien hun tegengestelde ideeën.

Continue reading “Jaap Kruithof”