Het begon al aan de poort. Mijn vrouw had duidelijk een paar straten verder op gelezen dat de toegangsprijs 15.000 Tanzaniaanse shillings per persoon bedraagt. En hier staat een man bij de ingang die koudweg 25.000 vraagt. Door al de trammelant die we maken komt er een tweede man bij, en die zegt dat we ons vergissen, het is 25.000 voor twee personen. Nou goed, maar we zijn wel met drie, hoe moet dat dan? Hij denkt even na en zegt dan : “de derde persoon is apart en die moet dus 15.000 betalen”. De logica ontgaat ons, maar we besluiten het uiteindelijk toch te doen, en krijgen een klein privé-concert voor ons beperkt gezelschap, want niemand anders daagt op tijdens de voorstelling.
Category: Kunsten
Thrillers
Tijd genoeg in het Corona tijdperk, zou ik zo denken! Hierbij alvast enkele ideeën rond wat te lezen of juist niet te lezen als je van spannende boeken houdt. Ik heb er drie gekozen die dit jaar zijn verschenen. Het eerste en het laatste boek zijn bovendien de start van een nieuwe serie met een nieuwe held.
Vaseem Khan – Midnight at Malabar House
Wat een heerlijk boek! Een thriller met een klassiek structuur. Persis Wada wordt belast met een moordonderzoek in Bombay op een vooraanstaande Brit. Zij is een van India’s eerste vrouwelijke rechercheurs die net na de onafhankelijkheid is aangesteld in een politiekantoor waar het merendeel van haar collega’s op een zijspoor zijn gezet. En die wensen haar niet te zien slagen.
Naarmate het verhaal zich verder ontvouwt, komen er meer en meer verdachten bij. Hoewel het verhaal zich afspeelt net na de dekolonisatie, wat in de meeste landen toch tot een zekere euforie heeft geleid, is dat in India veel minder het geval, omdat in die periode ook de naweeën doorsudderen van de bloedige scheiding tussen India en Pakistan. Ondanks alle hindernissen zet rechercheur Persis Wada door en ontmaskert ze de moordenaar.
Time for art!
Tijd vliegt! Elk jaar vieren we op 15 november koningsdag op de residentie. En dit is reeds de derde in Tanzania. Bij de volgende kunnen we alweer serieus gaan nadenken over onze volgende bestemming.
Dit jaar hebben we het wel helemaal anders aangepakt. I.p.v. één groot evenement hebben we het opgesplitst in meerdere kleine, telkens voor een ander doelpubliek. Op zondag 15 hadden we een veertigtal artiesten in de tuin, voornamelijk schilders maar ook beeldhouwers, die hun werk etaleerden voor de kunstliefhebbers uit de internationale en lokale gemeenschap.
Summertime
Astrid zong onverwacht een liedje mee met de houseband van het Golden Tulip hotel in Dar Es Salaam. En plots werd het helemaal stil. Luister maar even mee! De manager van het hotel stuurde er nadien zijn persoonlijke assistente op uit om Astrid regelmatig te laten optreden in zijn etablissement.
Peter
Drie boeken
Ha, er bestaat nu een populaire podcast van Wim Oosterlinck waarin bekende Vlamingen drie boeken komen bespreken die ze graag hebben gelezen. Trouwe intussen… BLOG lezers komen op dat gebied hier al langer aan hun trekken. We serveren alvast volgende drie turven voor de nazomer.
1. Bart Van Loo – De Bourgondiërs
Je gaat het niet geloven, maar waar het onderwijs niet in geslaagd is: mij duurzame interesse voor geschiedenis bijbrengen, daar slaagt Bart Van Loo zonder enige moeite in met zijn boek over de Bourgondiërs. En het blijft ook nog kleven. Zonder mijn hersenen te pijnigen, kan ik ze in de juiste volgorde opsommen: Filips De Stoute, Jan Zonder Vrees, Filips De Goede, Karel De Stoute, Maria Van Bourgondië, Filips De Schone, en Keizer Karel; en eveneens kan ik ze in het juiste tijdsvak plaatsen: zo ongeveer van het midden van de veertiende eeuw tot het midden van de zestiende eeuw. Uiteraard kom je te weten waar het begrip “leven als een bourgondiër” vandaan komt, maar je krijgt ook nog eens de etymologische betekenis van een hele rits woorden en uitdrukkingen mee, zoals de herkomst van “burger”, “Gent”, “banlieue”, “een lans breken”, etc. En wat zijn historische vertelling me vooral geleerd heeft, is dat de Bourgondiërs hun rijk gestaag uitbreidden door huwelijken en door strijd, maar ook door slim en berekend overwonnen steden in het gareel en productief te houden.
Colour beats politics
Soms mis ik de Verenigde Staten. Niet omdat het zo’n verdeeld land is en daar een halve gare rondloopt die de tegenstellingen verder aanwakkert, maar wel omdat het een land is waar ook veel inventiviteit heerst, waar je interessante debatten kan volgen, naar boeiende radio kan luisteren, waar nog hoorspelen in het theater gebracht worden, waar je makkelijk kan kiezen uit een avondje live blues, country of jazz, en waar een combinatie van kleur het dilettantisme van de nationale politiek kan overstijgen in een creatieve explosie. Met de vinger in de neus en telkens opnieuw. Wanneer zal dit ooit door iedereen begrepen worden?
Mijmeringen (versie 1.0)
Mijmeringen (versie 1.0)
Hoe vaak loop ik niet in gedachten
Onbekommerd, zonder veel te verwachten
Op ‘t pad langs ‘t ouderlijk huis
Hier heb ik gewoond, hier voel ik me thuis
Hier koos ik richting, zonder dat ik ooit vergat
De schuchtere stappen, op ‘t vele maal betreden pad
En toch, ook in mijn geest slaat de ouderdom toe
Herinneringen vervagen, uitgewoond en moe
Flarden uit scheuren en diepere lagen
Ijl nu, wat blijft, nog enkele vragen
Er zijn geen antwoorden meer te verwachten
Voor wat leeft in mijn gedachten
Wat me rest is morgen
Onbevreesd en zonder zorgen
Peter
The statement
Een goede dans behoeft geen krans. Beoordeel zelf maar!
Peter
The Boss
Het is moeilijk in woorden te vatten, maar ik heb altijd wat gemengde gevoelens gehad wanneer het over Bruce Springsteen gaat. Enerzijds liedjes die prille liefdes hebben ondersteund, ‘I came for you,’ weet je wel, maar anderzijds ook liedjes die op een zeker patriottisme duiden, ‘Born in the USA,’ ook al was dat misschien niet helemaal zo bedoeld.
Maar wat wel zeker is, is dat het een supermuzikant is. Tijdens een optreden in 2013 pikt hij een verzoeknummer uit het publiek dat hij al sinds zijn tienerjaren niet meer heeft gespeeld. Fantastisch is het om te zien hoe hij zijn band inspireert en het publiek bespeelt.
Peter
The Git Up Dance
Het was vorige zomer een rage die compleet aan mij is voorbij gegaan. Op het internet circuleren talloze danspasjes op het liedje “The Git Up” van Blanco Brown. Maar het onderstaande vind ik absoluut het leukste. Ik moet telkens lachen als ik er naar kijk. Het perfecte medicijn tegen negatieve gevoelens als gevolg van een te lange lockdown. Enjoy!
Peter