Dear J.

It is with utmost restraint that I address myself to you through this medium, but somehow I count on the readers of this blog to reinforce my message. You are American and your husband is Belgian and you both have decided to settle in Belgium. I always thought your husband to be a little queer, but now he has proven himself totally insane. On his Facebook I read that … “you are moving to the coolest place in Belgium” … followed by a video of Antwerp.

Let me warn you. People in Antwerp take great pride in their “Boerentoren” … and this is exactly going to prove my point. Coming from Chicago, dear J., you have to understand that for the people of Anwerp this building with its height of 88 meters is nothing less than a skyscraper and the rest of the world has it completely wrong when they fail to recognize this. People from Antwerp think themselves to be cosmopolitan while they are strolling over the “Meir” not realizing they are petty-bourgeois failing to detach themselves from the odor of their conservative litter.

Continue reading “Dear J.”

Ain’t painting a pain

Eén van de voordelen voor een Gentenaar – er zijn er te veel om op te noemen – is dat museumbezoek op zondag gratis is. In het Stedelijk Museum voor Actuele Kunst (SMAK) loopt thans een retrospectieve gewijd aan één van de meest radicale kunstenaars van de afgelopen veertig jaar: Richard Jackson.

Richard Jackson - The Laundry Room (Kitchen)Richard Jackson - UntitledRichard Jackson - Drawings

De retrospectieve ‘Ain’t Painting a Pain’ is opgevat als een reeks kamergrote installaties uit de periode 1970 tot 2014, met daarnaast meer dan 150 van Jacksons voorbereidende tekeningen, werken op papier en maquettes.

Continue reading “Ain’t painting a pain”

Borgward

Borgward Isabella CabrioMijn vader is nog net geen honderd en maakt vooralsnog geen aanstalten om uit het raam te klimmen en te verdwijnen.

We kuieren wat door een wijk in Oostakker en houden even halt bij een man, die een décapotable van een onbekend merk aan het opknappen is. “Borgward,” zegt de man, “zo bestaan er nog twee in België en deze zal weer rijden in de zomer van 2014”.

Continue reading “Borgward”

Hallucinogene Nieuwjaarsgroet

Dit jaar zit in onze nieuwjaarsgroet verpakt in een hallucinogene video.

Aanwijzingen:

    • neem een leuke foto of postkaart bij de hand (behalve als je Johnny Thijs bent want dan volstaat de laatste loonslip);
    • vergroot het beeld van de “player” tot het gehele scherm;
    • zeg de letters die je ziet in het midden van de oogbol luidop;
    • probeer zoveel mogelijk de bewegende beelden
      te absorberen;
    • laat je niet afleiden;
    • kijk naar de foto of de postkaart op het einde van de video.

Continue reading “Hallucinogene Nieuwjaarsgroet”

René Magritte

Men moest het mij geen tweemaal vragen! Natuurlijk was ik bereid mijn lunch op te offeren voor een gegidste rondleiding door het Magritte museum in Brussel.

Sinds klein heb ik een doosje met allemaal postkaarten waarop de werken van mijn uitverkoren artiesten staan. Welnu, dat doosje is voor driekwart gevuld met kunstwerkjes van René Magritte. Ik voelde me dan ook uitgelaten de schilderijen nu eens op ware grootte te kunnen koesteren.

Continue reading “René Magritte”

Lang leve de TV

Lang leve de TVKen je deze nog : “Joske Vermeulen, Trammezandlei 122, Schoten”? Als je je hart nog eens wil ophalen aan dergelijke fragmenten uit onze recente televisiegeschiedenis; kan je terecht bij “Lang leve de TV”: een overzichtstentoonstelling van 60  jaar openbare omroep in de Sint-Pietersabdij in Gent.

Er zijn twee programma’s die ik wel echt niet heb gezien (of niet hebben willen zien) van de tijd toen de televisie nog volksverheffend moest zijn. Die programma’s waren “Kunstzaken” en “Coda”. Kunstzaken, met Regine Clauwaert, was de ideale plaspauze voor het halfelf journaal en Coda het signaal dat de tv nu echt wel uit kon, tenzij je al rijmelend naar bed wou!

Continue reading “Lang leve de TV”

Félicien Rops

Félicien Rops - PornocratesIk ben geïntrigeerd door volgende passage uit een brief van Félicien Rops aan zijn vriend Nadar:

“You have to realise that I am not a remarkable person at all, but incomprehensible even to myself. While in the cradle I was showered with gifts from many beautiful people who acted as fairies having been invited by my mother to bestow a multitude of different talents upon her son. But the forgotten fairy, the terrible twisted and bandy legged one that is always left out appeared as well. Leaning over my cot, she said  I cannot take away the gifts you have just received from these ladies, but I can give you one of my own. Your whole life long, you will never do that which you like best!”

Continue reading “Félicien Rops”

Dozen

Niets zo verheffend als de gedachte aan onuitgepakte dozen. Wij hebben nu drie soorten dozen :

    • dozen van acht jaar terug (van toen we naar Oeganda vertrokken);
    • dozen van vier jaar terug (van Oeganda naar de Verenigde Staten);
    • en dozen van dit jaar (van de VS naar België).

Elke jaargang komt met een eigen logo omdat we totnogtoe nog nooit dezelfde inpakfirma hadden.

Opdat de dozen niet ons leven zouden bepalen, heb ik een uniek systeem bedacht:

    • de dozen van acht jaar terug gaan naar het containerpark;
    • de dozen van vier jaar vervangen die van acht jaar;
    • en die van dit jaar die van vier jaar.

Continue reading “Dozen”