Bezette stad

De dichtbundel Bezette Stad van Paul Van Ostaijen is opnieuw heruitgebracht: het is een herdruk op oorspronkelijk formaat met behoud van de ‘ritmiese typografie’. Natuurlijk heb ik het gekocht, want het werk van Paul van Ostaijen staat voor non-conformisme, iets wat me zeer aansprak tijdens mijn secundair bestaan vol met opgelegde regeltjes, verplichte taken en overbodig huiswerk. Boem, paukenslag, dat was tenminste nog iets revolutionairs. Het doorbrak het carcans van een voorgespiegeld en na te streven monotoon bestaan.

Wat ik evenwel niet wist, is dat Paul van Ostaijen ook zijn donkere kantjes had: collaborateur, coke-snuivend en teruggetrokken in een veilig Berlijn na de wapenstilstand. De aantrekkingskracht van de auteur op de jeugd was waarschijnlijk dusdanig dat het onderwijs liever bepaalde elementen uit zijn leven wegfilterde. Zijn poëzie was al tegendraads genoeg. Luister maar even mee. Hoogst interessant!

Continue reading “Bezette stad”

Voetje voor voetje

Ik weet het zeker. Paul van Ostaijen zou dit gedicht over een Surinaamse wandelvereniging voor dikke dames geapprecieerd hebben. Kijk maar naar de “ritmiese typografie”. Enkele verduidelijkingen kunnen dit illustreren:

    1. het woord “eenzame” bijvoorbeeld staat niet op dezelfde regelhoogte, om te benadrukken dat de wandelingen misschien wel in groep gebeuren, maar het afzien door de inspanning een hoogstpersoonlijke beleving is die moeilijk kan gedeeld worden;
    2. bij “koekje en zoetje/voetje na voetje” doet het lettertype denken aan het klaroengeschal van de schildwacht bij naderend onheil;
    3. en “boete voor toetje/voetje voor voetje” is in de vorm van een smakkende mond die schuldig menig dessert verorbert.

Continue reading “Voetje voor voetje”

René Magritte

Men moest het mij geen tweemaal vragen! Natuurlijk was ik bereid mijn lunch op te offeren voor een gegidste rondleiding door het Magritte museum in Brussel.

Sinds klein heb ik een doosje met allemaal postkaarten waarop de werken van mijn uitverkoren artiesten staan. Welnu, dat doosje is voor driekwart gevuld met kunstwerkjes van René Magritte. Ik voelde me dan ook uitgelaten de schilderijen nu eens op ware grootte te kunnen koesteren.

Continue reading “René Magritte”

Daar gaan we weer…

Zo gaat het, zo ging het en zo zal het altijd gaan
Wederom inpakken op een zonnige dag
Aan de rand van afscheid nemen staan
Gekleefd tussen duim en wijsvinger, de zoekgeraakte stift,
het slordig geschreven bestemmingsadres
Pakken te zwaar, dozen te vol, Gent nog ver
Verhuizen als een veelvoud van opgeborgen ervaringen

Continue reading “Daar gaan we weer…”