Gent Jazz – Miles Mosley

Oh ja, ik heb Grace Jones op de openingsdag van Gent Jazz gezien, maar dat was meer show dan muziek. Ik moet het haar wel nageven: op je 69ste in body paint op het podium verschijnen, dat zullen weinigen haar nadoen. Bij momenten pure waanzin! Jammer echter dat de vele verkleedpartijen bij wijlen het ritme uit de show haalden.   

Die dag heb ik echter muzikaal meer genoten van Miles Mosley en zijn band. Illustere onbekenden, maar het voelde direct goed aan. De band sloeg aan bij het publiek, en reeds vroeg op de dag werd er gedanst voor het podium. Niet dezelfde show als Grace, maar wel betere muziek. En daar zijn we toch uiteindelijk voor gekomen, niet? 

video
play-sharp-fill

Peter

Serious stuff

De temperatuur is wat gezakt, en dus kunnen we ons met ernstiger zaken bemoeien. Heb je ooit onderstaande grafiek gezien? Door zijn speciale vorm lijkt het wel op een olifant met een opstaande slurf. Het is de curve van Branko Milanovic, een toonaangevende econoom op het gebied van ongelijkheid.

Branko Milanovic - Elephant Chart

Welnu, de horizontale as stelt de mondiale inkomensverdeling voor (van het armste ventiel, op 5, tot het rijkste mondiale percentiel, op 100).  De verticale as stelt de cumulatieve groei van het reëel inkomen tussen 1988 en 2008 voor, in procenten uitgedrukt.

Continue reading “Serious stuff”

Daddy Cool

Daddy Cool

Ik vind ze behoorlijk stug, die Belgen! Ze schuwen oogcontact, en lopen je, schijnbaar in gedachten, zomaar op straat voorbij. Een eenvoudige knik, een bescheiden hallo, of nog beter, een spontane glimlach als erkenning van andermans bestaan, het is voor vele Belgen simpelweg teveel gevraagd. Liever kluisteren ze zich vast aan het scherm van de telefoon, of staren ze wat halsstarrig voor zich uit, dan zich aan een gesprek met een onbekende medereiziger op de trein, bus of tram te wagen.

Continue reading “Daddy Cool”

Absolutely COVFEFE

Heb je dat ook wel eens? Dat je iets of Facebook ziet, en je het later opnieuw wenst te bekijken, maar het absoluut niet meer terugvindt. Facebook schijnt dit soort narigheden opzettelijk te doen, om ons verslaafd aan het product te houden. Maar nu ben ik slimmer, en download ik onmiddellijk een filmpje dat me bevalt. Kijk maar even mee naar naar onderstaande dans. Om het met de woorden van Trump te zeggen: “absolutely COVFEFE”!

video
play-sharp-fill

Peter

Citadelic

Ha, zo heb ik het graag: een jazz festival op een onverwachte plaats, kleinschalig en met alle ruimte aan de muziek. We zijn hier in het Citaldelpark voor “Citadelic”, een nieuw jazzfestival in het bekendste park van Gent. Het podium is aandoenlijk, waarschijnlijk verrezen uit een bouwpakket van Ikea! Er staan niet genoeg stoelen en tafels, zodat het malse gras menig zitvlak verwelkomt. Aan de toog is het behelpen. Ik krijg met een dikke knipoog net iets te veel terug, want er is geen wisselgeld. En de plasticbekers laten zich niet gemakkelijk ontpakken. In de pauze schuift de band netjes mee aan in de rij voor het bier. Voor water en soft worden ze naar een andere rij verwezen. Amateurisme troef.

Continue reading “Citadelic”

Vooruitgang

Johan-Norberg - VooruitgangHeb je soms ook nood aan een positief verhaal? Dan moet je absoluut “Vooruitgang” van Johan Norberg lezen. Met een helikopterzicht, die tijd en ruimte overschrijdt, bekijkt Norberg met veel welwillendheid de mensheid. Die is nu gezonder, gelukkiger, schoner, slimmer, vrijer en vreedzamer dan ooit.

Het boek is eigenlijk ook een ode aan de kennis. Die maakt het mogelijk dat we onszelf kunnen overstijgen en gradueel onze aandacht kunnen verschuiven van de mensen in onze nabijheid naar de mensen die veraf zijn, naar het milieu en naar de dieren, opdat die het beter zouden hebben. En natuurlijk zijn er “setbacks”, zoals oorlogen, epidemieën en natuurrampen, maar eenmaal verworven kennis verdwijnt niet en heeft de neiging om ons steeds beter te maken.

Continue reading “Vooruitgang”

Teambuilding

Deze week hadden we een teambuilding dag, maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat het eerder het karakter van een schoolreisje had: gezellig met de bus naar het monument van Waterloo en vervolgens naar de Koningin Elisabeth Muziekkapel. De boog kan niet altijd gespannen staan.

En je bent blijkbaar nooit te oud om te leren. Ik leefde tot nog toe in de overtuiging dat het lot van België pas beslist werd nadat Napoleon verslagen werd in Waterloo op 18 juni 1815. Maar blijkbaar werd het idee van het samenvoegen van de zuidelijke en de noordelijke Nederlanden al bedisseld op het Congres van Wenen nadat Napoleon de slag bij Leipzig had verloren midden oktober 1813.

Continue reading “Teambuilding”

Het Vasa museum in Stockholm

Vasa : zicht op boegsprietVasa : bakboord

Wat een museum! Hier heb ik van genoten: het Vasa museum in Stockholm. Vasa is een Zweeds oorlogsschip dat op 10 augustus 1628 voor het eerst de haven van Stockholm verliet en… nagenoeg onmiddellijk zonk. Het werd in 1961 terug boven water gehaald. Het is het enige schip uit de 17de eeuw dat zo goed bewaard is gebleven.

Je moet geen groot scheepsbouwer zijn om te zien waarom het toentertijd mis is gegaan. Op de tweede etage van het museum sta je ongeveer op de hoogte van de waterlijn. Welnu, de achtersteven rijst daar nog vijf etages boven uit. Het zwaartepunt van het schip ligt dus duidelijk te hoog.

Continue reading “Het Vasa museum in Stockholm”

Pijn om te zien, pijn om te horen

Infinite now

Een ezel stoot zich geen tweede keer aan dezelfde steen. Ik klaarblijkelijk wel! De eerste keer had ik verkozen om niets te zeggen. Ik was niet zeker of het aan de auteur dan wel aan de regisseur van het theaterstuk lag. Orhan Pamuk heeft me nog nooit geboeid. En de theaterbewerking van zijn roman “Sneeuw” door Luc Perceval liet me onbeslist over wie nu de grootste verantwoordelijkheid had voor het debacle dat ik mocht aanschouwen: de schrijver of de theatermaker.

Continue reading “Pijn om te zien, pijn om te horen”