We hebben weer eens heelhuids een heel jaar doorsparteld. Omdat we weten hoe belangrijk het is, wensen we jullie in 2019:
Year: 2018
Life long miles
Ha, het ministerie heeft me een ticket gekocht voor een dienstreis naar België. Aangezien de heenvlucht een nachtvlucht is, besluit ik met mijn Frequent Flyer Miles een upgrade naar business class aan te vragen. Ik heb nu al zoveel miles verzameld dat dit geen probleem kan zijn. Verheugd op het vooruitzicht ga ik aan de slag. Na een tiental schermen, kom ik waar ik moet zijn. Nog één klik en mijn upgrade is een feit. Helaas pindakaas, ik krijg de melding dat mijn klasse binnen economy niet voor een upgrade in aanmerking komt. Ik besluit het zaakje wat verder te onderzoeken en kom tot volgende conclusie: als je vroeg boekt krijg je een goedkoop ticket, maar heb je geen recht op een upgrade. Als je laat boekt, heb je dat recht wel, maar dan heb je ook een duur ticket gekocht.
Courtoisie
Ik ben uitgenodigd voor het afscheid van de Keniaanse nummer twee op de ambassade. Mijn adem stokt als ik de feestzaal betreed: de ruimte is propvol maar ik ben duidelijk de enige blanke. Ik word enthousiast begroet door de Keniaanse ambassadeur die mij aan zijn collega’s voorstelt: de ambassadeur van Soedan, van Oeganda, van Rwanda, van Burundi, van Mozambique, van Zambia, van Malawi, van Zuid-Afrika en van Namibië, een voor een staan ze recht en nemen ze de tijd om mij te begroeten, en gaan dan weer zitten. Ze zitten allemaal op een rij stoelen die tegen de wand geplaatst zijn. Zij zijn duidelijk vroeger gekomen dan ik, want voor mij is er geen lege stoel meer.
België vind je overal!
Omdat een aantal afspraken onverwacht worden afgezegd en ik me in Dodoma bevind, besluit ik er het beste van te maken en begeef ik me op weg naar Hombolo, zo’n 50 km noordwaarts. De piste brengt me onmiddellijk in een ander soort Afrika, het Afrika dat we kennen uit de talloze natuurdocumentaires: magistrale landschappen doorspekt met talloze baobabs. Dit is waar ik van hou!
Tinnitus
Ik zit hier tussen de mensenmassa op de campus van de universiteit van Dar es Salaam (Swahili: Chuo Kikuu cha Dar es Salaam). Zo dadelijk beginnen de speeches. De president is de eregast. Ik prijs me gelukkig want ik heb vernomen dat er simultaanvertaling zal zijn. Uitzonderlijk want de meeste toespraken van hoogwaardigheidsbekleders gebeuren uitsluitend in het Swahili.
Vrienden
Vrienden: dat ben je voor het leven.
Het is meer dan 10 jaar terug dat we Hali en Claes nog hebben gezien. Beide in het kort omschreven, zij: een Somalische vrijgevochtene, zelfbewust en met een kritische blik kijkend naar het Westen; hij: een Zweedse avonturier, genietend van de vrijheid die het Afrikaanse continent hem biedt.
We kennen ze uit Kampala (Oeganda) maar intussen hebben ze een lodge in Kwale (Tanzania), zo’n 20 km noordwaarts van Tanga. De lodge heet Villa Matalai.
I’m blogging again…
Ik weet niet waar te beginnen. Het is alsof ik mijn trouwe vriend, mijn blog, oneer heb aangedaan door zolang niets van mij te laten horen. En toch is dit niet de gehele waarheid, want hij was wel degelijk in mijn gedachten, maar eerst diende ik mijn professioneel leven hier op de sporen te zetten. En dit is me nu aardig gelukt. Wie overigens in het ambassadegebeuren geïnteresseerd is, kan dit ten dele volgen via:
– Facebook (@embassy.belgium.tanzania)
– Twitter (@Belgium.Tanzania en @PeterVanAcker2)
Gentse fieste 2018 (2)
Ze zijn weer voorbij: die Gentse fieste. En ik heb me daar dit jaar weer bijzonder kostelijk geamuseerd. Een van de absolute hoogtepunten was Bazaar Bizar. Voorin stond een ongebruikelijk trio: Jan De Smet, Liliane Saint-Pierre en Herr Seele. Zij werden muzikaal ondersteund door MANdolinMAN. Van Herr Seele op het podium moeten de andere muzikanten een punthoofd hebben gekregen, maar voor het publiek was het best vermakelijk. Meer bizar is moeilijk denkbaar. Toch hebben we dit jaar zoveel meer gezien. Kijk maar even mee!
Gentse fieste 2018
Met onze “selfie” in de Sint-Jacobskerk hadden we al direct prijs. Omwille van onze lachende gezichten hebben we de wedstrijd van de eerste dag gewonnen met als hoofdprijs een rondvaart inclusief een exclusief diner op de Gentse binnenwateren. Maar wat we niet misten is dat onze eerste dag ook op andere media niet onopgemerkt is gebleven. Kijk maar even mee!
Couleur Café 2018
Wij zijn er toch maar weer bij geweest: Couleur Cafe 2018. Een goede festivalopener, dat is zeker. Dat belooft voor de rest van de zomer. De laatste keer dat ik Couleur Café had meegemaakt was in de meer ‘urban setting’ van Tour en Taxis, en dat had me bijzonder aangestaan. Ik was dan ook benieuwd of dit wereldfestival even goed zou gedijen in de meer natuurlijke omgeving van een stadspark. En ja, het was ook bijzonder, want Ossegempark is meer dan een netjes gemanicuurd stadspark. Het heeft nog iets wilds en oorspronkelijk over zich, waarbinnen de vreemde mix aan mensen onalledaags goed paste. Couleur Café had geen topaffiche, maar was wel top qua sfeer en amusement. Volgend jaar weer van dat … tenminste, als we er zijn.