Sommige boeken verspreiden zich als een olievlek. “The Kite Runner” (“De vliegeraar” in het Nederlands) van Khaled Hosseini is zo’n boek. Het aantal huiskamers waar deze roman ontbreekt in de boekenkast wordt steeds schaarser. En terecht, want zelden heb ik een boek gelezen dat zo ontroerde, een boek waarbij menig traan zich mengde met het kille water van de badkuip waarin ik alweer veel te lang gelezen had.
“De helaasheid der dingen” van Dimitri Verhulst is dan weer van een heel ander kaliber. Dit boek over een donkemansfamilie uit Reetveerdegem laat je veelvuldig schateren. Nooit meer zal ik naar de “Tour de France” kijken zonder daarbij te denken aan de wel heel speciale invulling van dit gebeuren door nonkel Potrel uit die familie.
“Onderlangs” van Paul Bogaers is dan weer een boek waaraan geen pen of tekstverwerker is te pas gekomen. Van de eerste letter tot de laatste is het opgebouwd uit bestaande zinnen verzameld uit tientallen oude en obscure boeken. Dit boek vraagt wel enig doorzettingsvermogen omdat het de ziel van de vrouw probeert bloot te leggen wat zelf met alle puzzelwerk van de wereld toch niet lukt.
Peter
En dan zijn er nog die mensen die zo graag EENS al die boeken zouden willen lezen. Toch heb ik er een uit de lijst dit jaar kunnen lezen, “La cometa” ofwel de vliegeraar, wat een pracht! Duizend schitterende zonnen schijnt nog meer te beloven….
Na veel aandrang en tevens veelvuldige aanwezigheid in menig vrouwen boekenkast heb ik “eten bidden en beminnen” gelezen (“eat pray love”). Wat komen vrouwen toch tekort? En het is nog amerikaanse “reality” ook… In plaats van hun tijd te besteden aan het lezen van dit boek en zich te verkneukelen aan andermans leven zouden ze beter zelf gaan genieten van lekker eten, spirituele zaligheid en heerlijk beminnen.