Antietam

Sunken Road (Bloody Lane) Terwijl in België de patstelling overheerst, kuieren wij hier vredig op het slagveld van Antietam. Hier is de strijd reeds gestreden. Op 17 september 1862 vielen hier meer dan 23.000 doden en gewonden. De Amerikanen noemen het dan ook ietwat pronkerig “the bloodiest one-day batlle of the American Civil War”. Het was een 12-uur durende strijd die begon in een korenveld, zich verplaatste naar een verzonken weg en eindige nabij een eenvoudige brug. Eigenaardig genoeg waren op het einde van de dag de frontlinies nauwelijks verplaatst. Het was een tactische strijd zonder duidelijke winnaar, met als enig gevolg dat Generaal Lee van het geconfedereerd leger de volgende dag zich uit Maryland terugtrok door de Potomac over te steken richting Virginia. De binnenlandse oorlog zou evenwel nog tweeëneenhalf jaar duren.

Valt hier iets uit te leren? Weinig, behalve misschien dit: de huidige stellingenoorlog in België, die er alleen één is in overdrachtelijke zin, is in elk moreel opzicht superieur aan de gewelddadige strijd. Hoe vlug die strijd zal beslecht zijn, blijft echter koffiedik kijken! In afwachting van een duidelijke uitkomst, behouden we de glimlach en raden we je aan hetzelfde te doen.

AstridEtiennePeter

Peter

5 thoughts on “Antietam”

  1. De les die ik hier uittrek is alweer ‘that war is stupid!’. Zo ook ‘not reaching an agreement is stupid!’ Dat de Belgische politici er nog steeds niet achter zijn gekomen dat ons heel leven een groot compromis is. Kind zijn, student zijn, getrouwd zijn, eigen baas zijn, employe zijn, eu madataris zijn, god zijn. Allemaal compromissen. So….. just go for it! Make the one that makes you happy.

  2. En toch is het een vreemde stellingenoorlog, Peter. Vlaamse partij A zegt dat Waalse partij B een serieuze geste gedaan heeft, meer nog: voor haar doen “op de knieën in de sneeuw gaan zitten is.” (Ik heb stilaan genoeg van al die beeldtaal, maar vind dit alvast een stuk beschaafder dan het gangbare “hij is plat op de buik gegaan”, “hij heeft zijn broek afgestoken”, “ze willen ons uitroken” enz. Maar dit volledig ter zijde.)

    Dan zou je verwachten dat
    – Waalse partij B not amused is dat iemand zoiets openlijk zegt;
    – Vlaamse partij C, die in één van haar campagnes fel tegen partij B uitgevaren is, minstens in haar vuistje lacht om zoveel toegeeflijkheid die tot voor kort gewoon ondenkbaar was geweest.

    Edoch! Partij B doet geen moeite om te reageren (en erkent impliciet dat partij A gelijk had?) en partij C is razend op partij A.

    Conclusie: misschien lopen de stellingen gewoon door elkaar. En misschien wil partij C wel geen kerstbestand, maar enkel de totale overwinning. Ook als ze daarmee de complete impasse riskeert.

    Ja, dat zijn op zich wel leuke tactische spelletjes en by far te verkiezen boven de échte stellingenoorlog. Maar de glimlach wordt toch een beetje groen als ondertussen de economische crisis ongestoord onze richting uitkomt, behendig laverend tussen de daklozen en asielzoekers die in de Brusselse straten liggen te bevriezen.

    (Is Antietam eigenlijk ooit voorgekomen in De Blauwbloezen?)

  3. De oh zo geroemde Belgische communautaire compromissen gesloten tijdens de voorbije 30 – 40 jaar door corrupte Vlaamse politici uit de grote partijen, (partijen die uit schaamte allen van naam veranderd zijn), hebben dit land onregeerbaar gemaakt. De meerderheid kan niet meer regeren, dit land wordt niet volgens de regels van de democratie geleid. Het land is uiteengevallen in 2 regio’s met volstrekt andere problemen en dus ook politieke oplossingen. Win-Win situaties worden niet meer onderzocht, als de ene wint dan verliest de andere, dat is de teneur.
    In een Engelse krant stond deze week een artikel hoe men snel tot een oplossing kon komen: splitsen, Vlaanderen bij Nederland, Wallonië bij Frankrijk en Brussel wordt Europese hoofdstad. Wij Vlamingen zijn echter mentaal noch politiek voorbereid op een scheiding en al helemaal niet op een samengaan met een ander land, en de heersende Brusselse machthebbers willen dat ook zo houden. Vraag blijft ook of onze buurlanden ons zouden willen (met onze zeer hoge staatsschuld) integreren in hun land.

  4. Ha Peter ik zit hier ook te glimlachen in Uganda ! die regering is er nog altijd ni seg, en zal ze ooit kome tja…
    maar waarom spreekt men altijd v samenvoegen met andere landen? dat kan toch niet zomaar? gewoon /2 is beter denk ik anyway…er zal altijd wel ambras zijn anders…
    Inderdaad Astrid, zo simpel is het ! meer woorden moeten daar ni aan vuil gemaakt worden!
    ciao guys

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *