Het is nu al een tijdje terug dat ik de laatste bladzijde van “A Suitable Boy” heb omgeslagen. Het vergt enig doorzettingsvermogen maar na een tijdje is het verhaal van de vier kroostrijke Indische gezinnen – ten tijde van de scheiding tussen Indië en Pakistan – zo meeslepend dat stoppen geen optie meer is. Ik heb er ook een nieuw woord aan over gehouden, met name “zamindar” waarvan ik het gebruik zal reserveren voor grootgrondbezitters met uitgebreide bevoegdheden, tenminste als ik die ooit tegenkom.
Op basis van een van de reacties op deze blog ben ik ook begonnen aan “Pillars of the Earth” van Ken Follet. Het is weer zo’n klepper van 1000 bladzijden, maar de eerste 100 smaken reeds naar meer.
Intussen – wat een heerlijk woord – heb ik ook “Freedom” van Jonathan Franzen achter de kiezen. Het is het verhaal van een blanke familie in een veranderende Amerikaanse samenleving. Vooral met de vader, Walter Berglund, heb ik hartelijk gelachen. Hij is een kwade groene jongen die eerst een piepklein vogeltje (de “Cerulean Warbler“) wil beschermen door een coalitie te sluiten met grote ontginningsbedrijven, wat faliekant afloopt, en nadien overschakelt op de strijd tegen de bevolkingstoename. Het zijn uiteraard allemaal geoorloofde strijdpunten, maar de manier waarop Walter Berglund dit aanpakt is tragikomisch.
De realiteit evenwel is minder komisch. Kijk maar even mee naar wat onze vertrouwde professor Vermeersch over de bevolkingsgroei te melden heeft.
Peter
De Pillars hebben een vervolg: World Without End: even dik, maar leesbaarder, geloofwaardiger, spannender, leuker, interessanter.
Ben toevallig ook “Vrijhed” van Jonathan Franzen aan ‘t lezen, ben er bijna doorheen. Inderdaad een goed boek.
Ik ben het volmondig met Prof. Vermeersch eens dat wij (en onze politici) de kracht moeten hebben om ons uit te spreken voor drastische maatregelen die resulteren in een significante rem op de groei van de wereldbevolking. Zoiets niet doen, is onethisch. Tot op vandaag heeft enkel China geïllustreerd hoe je zoiets het best aanpakt. En dat reeds twintig jaar geleden! Onze waardering is toen achterwege gebleven. Onterecht blijkt nu.
Hey Dirk, hoe wordt “Cerulean Warbler” vertaald in het Nederlands?
Dirk heeft ondertussen per e-mail geantwoord : “Cerulean Warbler” is de azuurzanger in het Nederlands.
Inderdaad, Thor. Maar met de bevolkingsgroei alleen kom je er niet meer, vrees ik. We zullen ook onze ecologische voetafdruk moeten aanpakken willen we het hier nog een tijdje uitzingen. En ik denk niet dat een politieke partij met een dergelijk programma veel kans maakt.
Peter,
over die ‘zamindars’ gesproken, ook vandaag nog is India, ondanks zijn status als groeiende economische grootmacht, nog steeds in wezen een feodale maatschappij. Aravind Adiga geeft er in ‘The White Tiger’ een treffende beschrijving van.
Goede informatie, hier kan ik zeker wat mee bedankt!