Op 30 september 2008 stelde de Iers overheid zich garant voor de deposito’s en leningen van zes banken: “Allied Irish Bank”, “Bank of Ireland”, “Anglo Irish Bank”, “Irish Life and Permanent”, “Irish Nationwide Building Society” en de “Educational Building Society”. In het perscommuniqué dat de overheid die dag verspreidde stond het volgende te lezen: “The guarantee is being provided at a charge to the institutions concerned … so that the taxpayers’ interest can be protected”.
Nu, in retrospect, kan men zich toch wel afvragen of de belangen van de Ierse belastingbetaler inderdaad werden gevrijwaard. Het redden van de banken heeft de begroting doen ontsporen (met als hoogtepunt een tekort van -32% van het BBP in 2010) en heeft de Ierse bevolking opgezadeld met een publieke schuld van meer dan 110% van het BBP, waarvan de terugdringing tot een aanvaardbaar niveau minstens een decennium zal duren. Terugdringing die uiteraard gepaard gaat met het uitvoeren van een ongezien austeriteitsprogramma. De inkomsten uit de garantiestelling verdwijnen hierbij in het niets.
De kernvraag is dan ook of de overheid zich wel garant moet stellen in een periode van aanhoudende onzekerheid met vele “unknown unknowns”, en waarvan men logischerwijs de risico’s niet kan inschatten.
“We are in for a rough ride!” Wat denk jij hierover?
Peter
Heb de reportage van Moore gezien dinsdag… je kan je wel afvragen voor wie al die waarborgen bestemd zijn? Hoe zit het dan hier, met dat geho en geha over hoe goed we de banken gesteund hebben? Wie is er dan gesteund?
terechte vraag: de staatsgarantie voor dexia in tijden van onzekerheid en besparingen is een zeer twijfelachtige daad, uiteraard ingegeven door het feit dat nogal wat met cvp en cd&v gelieerde organisaties betrokken partij ( i.c. faling ) zijn.
het is duidelijk dat leterme voor zijn zuil gereden heeft op kosten van de gehele belgische staat, met instemming van didier reynders. mag men nu ook veronderstellen dat er een bedankje in de vorm van de ministerpost voor financiën voor reynders ( zonder meer de slechtste minister van de laatste decenia op financiën) aan dit akkoord vastzit ?
Het is een bedrieglijke voorstelling van feiten dat men aan een borgstelling gaat verdienen. Hoe het o.a. Ierland verging zou beter in de verf moeten gezet worden om anderen wat meer tot bezinning te brengen. Maar, hebben we nog politieke leiders met moed en visie? Of stopt hun verstand bij de volgende verkiezing?
Ik reed bijna van de weg toen ik in 2008 Paul De Grauwe (die ik nog in actie heb gezien tijdens een verhit debat aan de VUB tijdens mijn studentenjaren waarin hij het als neo-liberaal toen opnam tegen Ernest Mandel, neo-marxist) op de radio hoorde zeggen dat hij de staatsinterventie voor banken in de VS en elders steunde, zelfs indien nationalisering nodig zou zijn…. Nationalisering van de prive-schulden en een dikke afscheidspremie voor wanbeleid: ik vraag me echt af hoe het allemaal zomaar voor onze ogen kan en blijft gebeuren. De vraag is misschien: waar kan je nog je protest kanaliseren? Ik hoop echt dat acties zoals die van Avaaz voor Occupy Wall Street niet aan belang zullen verliezen (o.m. door een stelletje herrieschoppers die de boel in de fik zetten, waardoor de hele beweging in discrediet kan komen). Heet onderwerp, Peter. Ik moest even stoom aflaten…
Hieronder een recent interview met Paul De Grauwe. Ik heb wel wat bedenkingen bij zijn voorgestelde remedie om de crisis in de Euro-zone aan te pakken, maar zijn analyse van wat er is misgegaan in de banksector komt goed overeen met wat nagenoeg iedereen aanvoelt. Toch stel ik me één vraag: zou hij 20 jaar geleden hetzelfde betoog hebben gevoerd toen deregulering, inclusief financiële deregulering, het ordewoord van de dag was?
Paul De Grauwe – de Euro-crisis
Sorry Peter, voor de late reply, maar we waren vijf weken op toer in Zuid-Afrika en daardoor heb ik een hele achterstand met mails en andere lectuur. Maar ik geef je toch nog mijn mening omtrent die evolutie van de finaciële situatie in en van ons land: ronduit slecht!