De boog moet niet altijd gespannen zijn.
Ik geloof niet. Da’s eenvoudig. Ik geloof niet in instellingen, noch in wat ze vertegenwoordigen. Ik geloof niet in ideologieën, noch in hun representanten. Ik waak ervoor me achter een bepaalde banier te scharen. Ik ben achterdochtig bij repetitief woordgebruik dat als een mantra door de kamer zoemt en ik huiver van slogantaal.
Ik geloof wel. Da’s nog eenvoudiger. Ik geloof in de liefde, en in al haar verschijningsvormen. Ik geloof in de mens en in het goede waartoe hij in staat is. Ik geloof in een spontane glimlach en de uitgestoken hand van wie dan ook. Ik geloof in de belangeloze inzet vanuit een diepe overtuiging.
Ik geloof in Tutu, niet de priester, maar wel de mens, want de mens is nog steeds de maatstaf van alle dingen. Enjoy!
Peter
Een merkwaardige prestatie van een bisschop dan nog, en zonder aanstoot te geven aan wie dan ook. Dat doen er in onze belgische media weinigen hem na.
Tutu en Mandela: twee speciale mensen.
Humor en zelf-relativering zijn de mooiste illustraties van niet-fundamentalisme.