Het had alles van een veelbelovende start. Mijn schoonzus had het met veel plezier gelezen op reis. Ook in de boekhandel verzekerde een medeklant mij dat haar man er hard had om gelachen. En de verkoper had er kraaienpootjes van plezier aan overgehouden. Een beter begin voor de leesmaaltijd is moeilijk denkbaar en met veel verwachting keek ik uit naar “De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween.”
Nou moe, wat een tegenvaller! Op geen enkel moment voelde ik mij aan de haak geslagen. De avonturen van de 100-jarige zijn daarvoor net iets te ongeloofwaardig, waardoor de meer rationele lezer een zekere afstand blijft bewaren tot het boek. Goed voor op de trein, maar wel nadat eerst het Metro-krantje is verorberd.
Welke boeken hebben jullie recent doen (glim-)lachen?
Peter
Ha Peter, bedankt vr je comment, dat boek ligt hier ook al een paar maanden onder een stapel andere boeken, zal er dus nog wat blijven liggen
De rest van mijn bericht is blijkbaar blijven steken.. Ik heb heel erg genoten van de roman ‘Onvoltooide liefdesbrieven’ van hedendaags Russisch auteur Michail Sjiskin, interessante en heel geëngageerde persoon ook. Catherine Merridale’s ‘Het Kremlin’ (een politieke en culturele geschiedenis van Rusland via het Kremlin) heb ik ook graag gelezen. Ik lees nu haar boek ‘Ivan’s Oorlog’, over het rode leger in ’39-’45. Ook zeer de moeite is Gaito Gazdanov, ‘Het fantoom van Alexander Wolf’, roman uit 1947, pas vertaald uit het Russisch, beeldend en taalkundig heel sterk. Tot zover! Groetjes, A
Ps: ga ‘ns langs in boekhandel Passa Porta in Bxl (een van mijn favorieten), in de Dansaertstr. Als je van Limerick houdt, vind je zeker je gading daar, alsook bij Het Paard Van Troje op de Kouter in Gent. Groet!
Verrassende lectuur: Harry Potter and the Methods of Rationality.
“Fan Fiction” een alternatieve Harry Potter, met andere vader en een andere ingesteldheid, zet Hogwarts op zijn kop.
Begonnen als een grap, maar vreemd boeiend en grappig. Grappiger dan het origineel. Gratis
Niet om te lachen maar wel ontroerend: Oorlog en terpentijn van Stefan Hertmans. Twijfelde nog even, omdat iedereen dat boek blijkbaar moet lezen in dit herdenkingsjaar, maar vond het erg mooi. Ook de moeite: ‘Driemaal bij dageraad’ van Alessandro Baricco. Bestaat uit 3 ultrakorte verhalen en past dus prima in ‘n tas of zelfs jaszak, voor op de trein. Daar staat tegenover dat het leesplezier dan ook van heel korte duur is. Idem (eigenlijk nog mooier) is ‘Zijde’ van dezelfde auteur (ooit als tip van Leen Verstraelen gekregen).
Voor leesadvies vertrouw ik doorgaans op mijn lijf-weekblad, Vrij Nederland. Stelt me zelden teleur.
Notes from a big country van Bill Bryson. In 1997 keert hij na 20 jaar terug naar de USA en beschrijft op humoristische wijze wat hem allemaal opvalt in de samenleving daar.
“Daar is hij weer” van Timur Vermes. In één zin: 65 jaar na het einde van W.O. II ontwaakt Adolf Hitler gewoon op een veldje in Berlijn en probeert de draad weer op te pakken waar hij die 65 jaar voordien laten liggen had; in zijn omgeving, die hem verkeerdelijk als Überimitator van de echte AH aanziet, groeit het respect. Het verhaal is te ‘onmogelijk’ en de situatiehumor daardoor ook wat te gezocht om hier een topper van te maken, maar de spiegel die doorheen het boek van onze 21ste eeuwse mediasamenleving wordt opgehangen, levert een niet al te fraai beeld op. Goed voor op de trein, ook als er geen Metro is!
“Alleen maar nette mensen.” Maar dat heb je waarschijnlijk al gelezen want het is voor jou geschreven.
Natuurlijk heb ik dat boek al gelezen Katrien. Kijk maar hier.
Reizen zonder John van Geert Mak vond ik erg mooi Peter. Met heel veel achtergrond (historisch, cultureel) over de VS.
verdorie, het lag ook in mijn stapeltje ‘nog te lezen’, net als sjiskin (dank je ann catteeuw). heb ik zelf iets grappigs gelezen de laatste maanden … veel te weinig tijd … ik kreeg ‘plan B’ van geert mareels, een boek dat al snel na het verschijnen onder het stof verdween, er zitten wel grappige scènes in. ik neem hier een paar suggesties mee, tijd om weer te leren lachen !
Ah, ik zie nu net dat het over boeken moest gaan die me deden (glim)lachen… Tja, Jan Wolkers dus, of Bernard Dewulf’s ‘Kleine dagen’.. Maar wat ik hier eerder beschreef hoort daar niet echt bij! Groet, A (Ps Geert Mak ligt ook onder de Russen te wachten)
Ik vond het al vreemd dat die Russen plots zo humoristisch geworden waren. 🙂
Lol
Douglas Kennedy maar sla mij dood maar ik herinner me helaas de titel niet. wat toch een vaag teken is, gezien ik die titel nu toch al best een paar keer gezien heb. Enfin, verhaal over academica die nogal wat pech heeft in het leven. Niet opbeurend, en af en toe wat pedant, maar toch fijn om lezen.
Hola, Russen (en Oekraïeners) om mee te lachen zijn er anders wel, vroeger en nu. De stad Odessa kennen we van de filmische trappen, maar voor het schrijversduo Ilf & Petrov was het ook het vertrekpunt voor o.a. “De Twaalf Stoelen”. Eduard Limonov dan: niet bepaald de meest politiek correcte Rus (als er understatement-prijzen zouden zijn, kwam de voorgaande zin in aanmerking), maar wel schrijver van doldwaze verhalen. Als voor hem/zijn personages het woord “schelm” gebruikt wordt, dan wordt de Witte van Zichem plots een koorknaap…
… ‘de kleine odessa’ eens proberen, al is de schrijver Peter Van Olmen van dichterbij 🙂
Emmanuel Carrere over Limonov is andere ook wel de moeite, ik geloof dat hij vorig jaar de Europese literatuurprijs kreeg? Er zijn uiteraard ook veel grappige Russische films, maar helaas niet altijd vertaald.. Zo is bijvoorbeeld de klassieker ‘S lëhkim parom’ een meesterwerk, toffe sfeer en ongewone beelden van Moskou en St-Petersburg, voor wie eens wil proberen..