O’velo. Ik heb er dit jaar werkelijk van genoten. Meer hoeft dat niet te zijn: met de fiets van evenement naar evenement door landelijk Vlaanderen. Hieronder een fragment van “Les Fanfoireux” met een soort zigeunermuziek waar je werkelijk vrolijk van wordt. Als je die gemoedstoestand wenst vast te houden, kan je best hier stoppen met lezen.
Als ik onze politici daarentegen bezig hoor, wordt ik werkelijk een beetje droef. Het zijn allen veredelde boekhouders geworden. “Zaaien naar de zak” is het nieuwe credo, maar dan op macro-schaal. “Snoeien om te groeien” is ook hier vanuit de lage landen neergestreken. En zij die een schijn van redelijkheid willen ophouden, hebben het over “de toekomstige generaties niet opzadelen met onze schulden”.
Uiteraard ben ik hier niet mee eens, want waar onze heren en dames politici alvast op aansturen is duurder onderricht voor onze jeugd, toch onze toekomstige generaties, niet? En ook de cultuursector moet beetje bij beetje geloven aan de besparingsdrift van de goede huisvader. Later een sluitend huishoudboekje is te verkiezen boven heden een verschraalde cultuur. De Vlaamse huiskamerfilosofie heeft zich uiteindelijk in de hoogste politieke regionen genesteld, terwijl lenen nog nooit zo goedkoop was.
En tot slot nog dit, de Westerse economieën kennen nagenoeg een stagnatie in de inkomensgroei. Al die voorgestelde maatregelen zullen dan ook als enig gevolg hebben dat het inkomen herverdeeld wordt. Extra zuurstof, ja zeker, maar voor wie, en vooral, voor wat?
Peter
juist ja, ik word er helemaal niet vrolijk van
gelukkig is er (voorlopig) muziek 😉
Als je na het lezen even stopt met nadenken en je helemaal laat gaan op het muziekje en het beeld … Dat deed ik en ik werd wel degelijk vrolijker! Allez, … ik werd vrolijk wakker… 😉
Thank you for the extra nonsense and the happiness 🙂 Maar de volgende keer willen wij mee op O’Velo!!! Als er leuke dingen te doen zijn, laat ons weten ajb. Wij zo danig veel weg dat we niet op de hoogte kunnen blijven. Kusjes!
ik heb toch voortgelezen… en ik word inderdaad ook niet vrolijk van wat ons de volgende 5 jaar boven het hoofd hangt (en de gevolgen ervan op lange termijn), maar gelukkig kwam het muziekje erachter:). ‘t Wordt tijd dat we nog eens afspreken, want “toevallig” komen we elkaar blijkbaar nooit tegen. Lieve groet en tot…
Ik zou verwachten dat universiteiten bij hun oud studenten zouden aankloppen, bij diegenen die een carrière hebben kunnen uitbouwen dankzij de opportuniteiten die hen werden aangeboden in hun jeugd, om die oude rakkers te verzoeken om een schenking te geven zodat de nieuwe generatie opnieuw opportuniteiten krijgt aangeboden. Van onze oogst staan we zaaigoed af aan de nieuwe boeren die nog moeten zaaien. Dat lijkt me billijk.
Zitten we nu zò vastgeroest in een sociaal-welvaartsdenken dat er geen ruimte meer is om alternatieven te vinden?
Ha, Thor, dat lijkt me een zeer Amerikaanse piste, met universiteiten gesteund door welgestelde alumni. Het resultaat daarvan is dat top-scholen uiteindelijk alleen maar rijkelui aantrekken of anderen die zich in de schulden moeten steken.
Er is niets mis met een herverdelende democratie, maar dat is nu net waar men hier wil van afstappen.