Heb je een paar ideeën nodig om de rest van de zomer al lezend te overbruggen, dan staan hieronder al vast wat tips over “wat zeker niet”, “wat misschien” en “wat zeker wel” te lezen. Hopelijk heb je er iets aan. Laten me ook weten waar jouw ogen thans over rollen!
Gregory David Roberts – The Mountain Shadow
Oh, dit boek kwam als een totale verrassing. Slechts bij toeval kreeg ik te horen dat Gregory David Roberts een opvolger had bedacht voor zijn meesterlijk debuut “Shantaram”. Dat boek had me volledig ingepalmd. Ik heb het toen meer geademd dan gelezen.
En nu, is er dus de opvolger: “The Mountain Shadow”. De enige gelijkenis met zijn voorganger is dat het ook een dikke turf is van een kleine 900 bladzijden, maar daar houdt het dan ook zo wat mee op. Dit boek is verveling op papier. Het hoofdpersonage is tweedimensionaal geworden, een schurk die van zijn motorfiets houdt, wiens liefje onbereikbaar blijft en af toe wat nood heeft aan wat keukenfilosofie op de top van een berg ergens buiten Mumbai. Nee, hier ben ik niet warm van geworden.
Aan al wie “Shantaram” reeds gelezen heeft: koester de herinnering, maar laat de “Mountain Shadow” links liggen!
Kate Tempest – De stenen die huizen bouwen
In “De stenen die de huizen bouwen” laat Kate Tempest je het hedendaagse leven in rauw Londen verkennen, bekeken door een haarscherpe morele microscoop. Ze neemt je mee naar de huizen en harten van gewone mensen en hun families en laat je op die manier momenten van schoonheid, teleurstelling, ambitie en mislukking zien. En ze laat zien: goede bedoelingen leiden niet altijd tot goede beslissingen.
Ik heb toch zowat tot het midden liggen twijfelen of ik het boek aan de kant zou leggen of simpelweg doorzetten. Ik heb gekozen voor het laatste omdat er in de tweede helft plots wat vaart achter de personages kwam te zitten en er zich een vermoeden van onverwachte ontknoping aandiende. Helaas viel die ontknoping wat tegen, maar goed, dat was dan ook op een zucht van het het einde. Kate Tempest is een goede schrijfster, maar toch ook weer niet dat vernieuwend talent dat de critici de hemel inschrijven.
U.R. Ananthamurthy – Samskara: A Rite for a Dead Man
Samskara is een boekje uit de jaren 60 dat ik met veel plezier aan het souvereren ben.
In een Indiaas dorpje van Brahmanen komt Naranappa te overlijden. Er is echter één probleem: Naranappa heeft niet volgens de regels van de Brahmanen geleefd. Hij was een liefhebber van sterke drank, at vlees en had een relatie met een vrouw van lichte zeden.
Het dorp weet niet wat te doen met de dode. Moet hij begraven worden volgens de rites van de Brahmanen of juist niet? De dorpelingen wenden zich voor advies tot Praneshacharya: hun geestelijke leider die zowat in alles het tegenovergestelde is van Naranappa. Hij bestudeert de geschriften, verzorgt zijn zieke vrouw, en verstrekt advies waar nodig.
Over een ding is iedereen het wel eens. Zolang het lichaam van Naranappa niet begraven is, mag niemand voedsel tot zich nemen. Zijn dood geeft aanleiding tot een set van gebeurtenissen die niemand had kunnen voorspellen.
Peter
Hahaa Peter! Deze dagen rollen mijn ogen vooral over het strand van Oostende, zingend samen met Louis Neefs: \”Aan het strand van Oostende, op een zomerse dag … Maar soms lees ik ook wel eens enkele bladzijden. Zodoende wandel ik nog altijd mee met Sonia en Alexandre Poussin, op hun trektocht van zuid naar noord door Afrika: Africa Trek 2 – 14 000 km in de voetsporen van de mensheid, van de Kilimandjaro tot het meer van Tiberias\”. We zijn nu aangekomen bij Lucy en de Leakeys in de Olduvaikloof in Tanzania. Zoals ik al eens zegde: \”Afrika laat mij niet los\”. Maar onlangs kon ik op een rommelmarkt voor enkele EUR het boek kopen van L. Bromfield: \”The rains came\”. Het is een roman over de sociale condities van hindoes en moslims, brahmanen en onaantastbaren, westerse missionarissen en Britse koloniale bureaucraten in een fictieve plaats in India tijdens het laatste decennium van de Britse overheersing. Ik las het boek nu al meerdere tientallen jaren geleden en ik ben benieuwd of het mij nu nog evenzeer zal boeien.