Ik weet het zeker. Paul van Ostaijen zou dit gedicht over een Surinaamse wandelvereniging voor dikke dames geapprecieerd hebben. Kijk maar naar de “ritmiese typografie”. Enkele verduidelijkingen kunnen dit illustreren:
-
- het woord “eenzame” bijvoorbeeld staat niet op dezelfde regelhoogte, om te benadrukken dat de wandelingen misschien wel in groep gebeuren, maar het afzien door de inspanning een hoogstpersoonlijke beleving is die moeilijk kan gedeeld worden;
- bij “koekje en zoetje/voetje na voetje” doet het lettertype denken aan het klaroengeschal van de schildwacht bij naderend onheil;
- en “boete voor toetje/voetje voor voetje” is in de vorm van een smakkende mond die schuldig menig dessert verorbert.
Hoe ik dit allemaal zo zeker weet? Nou dat is makkelijk. Ik ben de auteur dezes.
Peter
Zeer pittig!
Wanneer komt de eerste bundel uit?
Een kip/ei vraag: Wat was er eerst, het gedicht of de poetische verklaring voor het gedicht?
Verder is het wel goed gevonden, ook “koekje en zoetje” en “boete voor toetje”
leuk
Haha, ik heb m nog hoor, die unieke scheurkalender waarin dit gedicht voorkomt 🙂
Ah , tijdloos zijn ze , die schuifelende Surinaamse moesjes.
Ook hier en nu zwoegen zware dames door de straten
maar dan als start to runners…
Paul zou u een waardig opvolger vinden. En nu met z’n allen Bezette Stad, die nu weer uit is, aanschaffen. (Wie het nog niet had natuurlijk)