Heb je dat ook wel eens dat een schilderij een zeer herkenbare emotie losmaakt die gekoppeld is aan je jeugd? In het schilderij “Langsheen de E5” van Antoon De Clerck herkende ik onmiddellijk de autostrade van mijn jonge jaren. Bruggen waren nog fonkelnieuw en niet met roet beslagen. Auto’s waren schaars en verschilden nog beduidend van elkaar: een Volvo was geen Toyota, en uiteraard gold ook het omgekeerde.
Antoon De Clerck behoorde tot een groep van kunstenaars, die na het onheil en de gruwelen van WO II, de heropstanding en de praktische verbeteringen van de maatschappij wilden weergeven. Hun uitgangspunt was de lijfelijke en de geestelijke ervaring van een nieuwe wereld die ze positief wilden beleven en interpreteren. Zij hadden bijzondere aandacht voor objecten die de nieuwe tijd symboliseerden, zoals nieuwe auto’s, gechromeerde voorwerpen, betonnen palen en platen, heropgebouwde muren, nieuwe openbare werken zoals bruggen en wegen, en dies meer.
Zij belichaamden de hoop na de gruwel zonder evenwel de beperkingen van die materiële vooruitgang in te zien. Daarvoor waren ze nog te jong!
Peter
In mijn jeugd wáren er nog helemaal geen Toyota’s, maar VW, Opel, Ford, Simca, NSU, DKW etc.
ik ken het gevoel maar dit beeld zegt me helemaal niets, ik ben immers opgegroeid zonder auto en leerde pas op mijn 27ste rijden. toen waren die bruggen niet meer fonkelnieuw en begonnen alle auto’s er eender uit te zien. dat zal me trouwens worst wezen, als een auto rijdt, warm en waterdicht is, dan is’t al goed 🙂