… the story of a family on the move
Het is nog maar pas dat je ouders mij als “peter” verzochten, en nu op een zucht, sta je hier al te blazen, de meest wonderlijke tonen, uit dat voortreffelijk instrument, als een volwassen vrouw, laat je het rietje knallen, onder het goedkeurend oog van een voormalig vorst, heers je over het rijk der tonen, solerend op je eigen ritme. Wauw!
Peter
“Postmodern Jukebox”: hier moet je naar kijken en vooral naar luisteren! Dit is een groep van wisselende muzikanten rond Scott Bradley. Zij brengen hedendaagse nummers in een jasje van jazz, ragtime of swing. De videoclips van de groep gaan vaak viraal. Het nummer “All About That Bass” is intussen al meer dan 8 miljoen keer bekeken. Maar mijn voorkeur gaat uit naar “Burn”. De stem van de linkse zangeres in dat nummer doet me aan Amy Winehouse denken, de middelste heeft een goddelijke klank en doet me wegdromen in het niets, en de rechtse is gewoon leuk om naar te kijken.
Dat vrouwen emotionele wezens zijn, wist ik al langer. Mocht hij nog leven, dan zou Franz Liszt dit zeker beamen. Tijdens zijn hoogtijdagen verscheurden de vrouwen zijn zijden zakdoekjes en fluwelen handschoenen om onder mekaar te verdelen als souvenir aan zijn concerten. Zeker droomden ze tijdens zijn bravourestukjes dat hij hun lichamen beroerde met zijn vingervlug handspel.
Wat een sensatie! Ik zit hier in het pittoreske Sint-Pietersstoelkerkje van Moregem, voor de gelegenheid omgetoverd tot een kleine concerthal. Sławomir Zubrzycki speelt op zijn viola organista. Dit instrument klinkt als een viola da gamba, maar ziet eruit als een klavecimbel.
De viola organista werd ontworpen door Leonardo Da Vinci. Door de eeuwen heen waagden verschillende instrumentenbouwers zich aan een eigen versie, maar meestal belandde het even snel weer in de vergetelheid. Geen enkel van die instrumenten werd bewaard. Met alleen maar de plannen van Leonardo Da Vinci en overgebleven partituren, bouwde de Poolse pianist, componist en instrumentenbouwer Sławomir Zubrzycki zijn eigen exemplaar.
O’velo. Ik heb er dit jaar werkelijk van genoten. Meer hoeft dat niet te zijn: met de fiets van evenement naar evenement door landelijk Vlaanderen. Hieronder een fragment van “Les Fanfoireux” met een soort zigeunermuziek waar je werkelijk vrolijk van wordt. Als je die gemoedstoestand wenst vast te houden, kan je best hier stoppen met lezen.
Heb je dat ook wel eens dat je een nummertje wel honderdmaal beluistert en je er schijnbaar geen genoeg van krijgt? “Rich Girl” van “Lake Street Dive” (LSD?) pleziert me tijdens mijn dagelijkse pendel, in bed, tijdens de pauze op het werk en in de rij bij de bakker. Het is een cover van “Hall & Oates” uit 1977, maar klinkt bijzonder fris en hedendaags.
Het is de vreemde mix van de sfeer van het repetitiekot, de verzorgde beelden, het professionalisme van de bandleden, en de kracht van de zang die “Rich Girl” bijzonder aantrekkelijk maakt en het bloed voorwaarts stuwt. Op sommige momenten overstijgt de zangeres zichzelf: een pauw die haar schittertende tooi laat zien! Een pareltje, en ik hoop dat jij er even intens kan van genieten.
We zullen eens beginnen waar we zijn geëindigd: met Gent Jazz! Op dit festival hebben we een onwaarschijnlijk goed concert meegemaakt van Ibrahim Maalouf: trompettist van Libanese afkomst maar thans wonend in Frankrijk.
“All good things come to those who wait.” Twee jaar terug zaten we nog te supporteren voor de buis in Amerika. Pentatonix nam het toen op tegen andere a-capella groepen in de “Sing-Off”, een muziekwedstrijd op NBC. Ze kaapten er uiteindelijk de hoofdprijs van 200.000 USD weg met een platencontract er boven op.
Nu twee jaar later zijn het nog altijd dezelfde 5 charmante jongeren die de zaal in Antwerpen in vervoering brengen. Ik ben verbouwereerd. Het publiek zingt duchtig mee en kent vele teksten uit het hoofd. Pas later begrijp ik dat deze deze groep, die nagenoeg niet op onze radiostations wordt gedraaid, gekend is via andere media zoals YouTube en Facebook. Ik word oud.
Meer moet dat niet zijn: vrolijke muziek waar je zelf vrolijk van wordt!
Van welke muziek word jij vrolijk?
Peter
Het is nu al even, zonet, daarnet, maar nu toch al een tijdje, dat we er nog waren, gezellige tijd, gedane tijd, vervlogen tijd, maar in geen tijd, intieme gedachten en verzonken herinneringen, met bewegende plaatjes terug tot leven gebracht.
Peter