Suriname in 19 foto’s. Enjoy!
Peter
Category: Kiekjes
Predators & one odd one out
———————————————————————————–
Smile if this makes you happy.
All pics by P&A
World Press Photo 2019
De editie 2019 van de World Press Photo is neergestreken in Dar Es Salaam. Het is weer een prachtige editie geworden, ook al word je van veel foto’s niet echt vrolijk. De winnaar dit jaar is een foto van John Moore. Daar staat ze dan, een moeder en haar ontredderde peuter, te arm om schoenveters te kunnen kopen, en niet rijk genoeg om niet als een crimineel behandeld te worden. Een foto als een spiegel van tot wat onze moderne maatschappijen verworden zijn.
Steve McCurry.
Goede wijn behoeft geen krans. Moet je absoluut gezien hebben: Steve McCurry in de Beurs van Brussel. Nog tot 25 juni! Heel wat anders dan die huis-, tuin- en keukenkiekjes die we met zijn allen nemen.
Peter
Time warp
Tijd en ruimte vormen een continuüm dat kan gebogen en gevouwen worden en waarbinnen een waarnemer zich discreet kan verplaatsen, relatief tot zulke factors als beweging en gravitatie. Na het aanschouwen van onderstaande foto’s bevind ik me terug op de campus van de VUB en bemerk met plezier dat de economische, sociale en politieke wetenschappen (ESP) nog steeds veilig opgeborgen zijn in het zo vertrouwde gebouw C en dat het rectoraat nog steeds die voorname sigaar is van waaruit kennisverwerving wordt aangestuurd.
Hier zal ik voor het eerst in aanmerking komen met het principe van vrij onderzoek. Principe dat overigens ingeschreven staat in de statuten van de VUB en dat zo goed verwoord wat ik reeds onbewust aanvoelde maar tot dan nog niet verwoord had gezien.
“Het denken mag zich nooit onderwerpen, noch aan een dogma, noch aan een partij, noch aan een hartstocht, noch aan een belang, noch aan een vooroordeel, noch aan om het even wat, maar uitsluitend aan de feiten zelf, want zich onderwerpen betekent het einde van alle denken”. (Henri Poincaré)
Peter
Paramaribo – Owru jari
OK dan, na twaalf jaar was ik weer helemaal terug in Paramaribo. Ik heb Parbo Biri gedronken aan de Waterkant, bami en bakabana met pindasaus gegeten op Blauwgrond, gedanst aan ‘t Vat op de tonen van Lieve Hugo, gefeest met de mensen van Financiën in de nieuwe congreshal aan de Lim A Po straat, geborreld met vrienden op Reeberg, de Optimist ontdekt aan de Verlengde Gemenelandsweg, Borgoe-cola geproefd in Toti Oso, de doorsteek van de Commisssaris Weitinghweg naar Welgedacht A verkend, krontokuku en huisbereid gemberbier van tante Susan gedegusteerd. Kortom, ik heb genoten en ik voelde me onmiddellijk weer helemaal thuis.
Paramaribo op oudejaarsdag is een sensatie. Bekijk de video hieronder over hoe het er aan toegaat in de binnenstad op de laatste dag van het jaar. En voor zij die ook nog wat kiekjes willen kijken, volgt er een mooie fotoreportage. Geniet ze!
Serengeti
“Endless pain”, dat had ik verstaan, en ik had op slag nog meer sympathie voor de oorspronkelijke bewoners van de Serengeti die ik grote poëtische gaven toedichtte. Ik stelde me voor dat ze het eindeloze lijden van de vele impala’s, hartebeesten, gnoes, topi’s, waterbokken en duikers – voortdurend opgejaagd en bijwijlen opgepeuzeld door leeuwen, cheeta’s, luipaarden, hyena’s en wilde honden – hadden veredeld en vereeuwigd in de naam van hun gebied.
Zanzibar
Er zijn vele dingen die je past leert als je ergens geweest bent. Zo wist ik helemaal niet dat Zanzibar een archipel is waarvan de voornaamste twee eilanden Pemba en Unguja zijn. Dit laatste is trouwens het hoofdeiland en wordt vaak kortweg als Zanzibar aangeduid.
Zo wist ik ook niet dat Zanzibar ooit de grootste producent ter wereld van kruidnagel was (kroon welke nu Indonesië draagt). Er wordt trouwens vaak naar de archipel verwezen als de “Spice Islands” omdat het naast kruidnagel ook nog eens andere kruiden teelt zoals nootmuskaat, kaneel en peper.
Wat ik dan wel weer wist is dat Tanganyika en Zanzibar in 1964 samengingen tot Tanzania, waarbij Zanzibar een grote mate van autonomie behield in de unie. Uiteraard wist ik ook dat Freddy Mercury op het eiland geboren was (onder de naam Farrokh Bulsara).
Suzanne en Birgit
Suzanne en Birgit, twee toffe meiden uit Den Haag (ja ja, daar wonen er ook wel degelijk) waren voor drie en een halve week in Oeganda. Zij hebben wel meer dan duizend foto’s gemaakt en zich de moeite getroost daar de voor hun vijftig meest betekenisvolle uit te halen.
Geniet van hun unieke collage!
Peter
Waterloo en haiku’s
Op 18 juni 1815 verloor Napoleon in Waterloo van de geallieerde legers onder het bevel van de hertog van Wellington en het Pruisische leger onder het bevel van Gebhard von Blücher. Na Napoleon’s nederlaag stemden de toenmalige grootmachten (Groot-Brittanië, Oostenrijk, Pruisen en Rusland) in met de oprichting van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden, waarvan – vijftien jaar later – België zich zou afscheiden.
Maar wat als Napoleon nu eens niet verloren had? Dan haalden we nu waarschijnlijk stokbrood bij de bakker, dronken we Pastis op zomerse terrasjes, spraken we met zijn allen frans in BHV, en waren onze beleggingen veilig bij een genationaliseerde Generale Maatschappij.