Iedereen leest een boek op een andere manier, dat is mij nogmaals duidelijk geworden. Neem nu Khairy Jamaluddin, dat is een hedendaagse lokale politicus in Maleisië, die het boek “The Malay Dilemma” van ex-premier Mahathir zondermeer ophemelt. Dat is een boek dat geschreven is in 1970. Khairy Jamaluddin leest in dat boek een aansporing voor de Maleisiërs om niet bij de pakken te blijven zitten, om fatalisme te verzaken, en om als het ware zich politiek, economisch en sociaal op te werken. Of zoals ze in het Engels zeggen : “pull yourself up by your bootstraps.”
Ik lees in dat boek vooral veel racistische stellingnames die niet wetenschappelijk onderbouwd zijn. Mahathir beschrijft zijn volk als achterlijk, en omdat ze zo’n grote achterstand hebben t.a.v. de Chinese en de Indiase bevolkingsgroepen van Maleisië, is een politiek van affirmatieve actie gerechtvaardigd. Alleen zijn we nu 50 jaar verder en hebben de Maleisiërs zich reeds lang de politieke macht toegeëigend, maar van afbouw van de maatregelen voor positieve discriminatie is vooralsnog geen sprake. De Maleisiërs blijven zichzelf bevoogden met allerlei privileges. En de tegenstellingen tussen de diverse bevolkingsgroepen zijn niet uitgegomd, integendeel zijn de onderlinge grenzen juist scherper afgebakend.
Heb jij soms ook het gevoel dat anderen een boek op een totaal andere manier lezen?
Peter
