… the story of a family on the move
Tijdelijk terug in eigen land heeft een aantal voordelen. Je bemerkt meer de nieuwe trends. De brillen die mensen opzetten worden steeds groter. En de sjiekere brilmonturen dragen vaak de namen van luxueuze automerken. Alsof we daar gelukkiger van worden. En de “millet” is ook weer helemaal terug. Je weet wel: die uit donsdekens verknipte jassen!
Een begrafenis van een collega! Altijd een moeilijk moment. Ik zie de eerste en de tweede vrouw van de overledene elkaar stevig omhelzen. Een mooi moment.
En dan denk ik aan de kunstenaar Roger Raveel die zijn muze en partner Zulma verloor in 2009 na een huwelijk van meer dan 60 jaar. Onder haar grafsteen is plaats voor twee, ware het niet dat Roger Raveel twee jaar later, op 89-jarige leeftijd hertrouwde met Marleen Muer, die toen 52 was. En nog twee jaar later, in 2013, stierf Roger Raveel aan de gevolgen van een longontsteking. Marleen Muer begroef Raveel op hetzelfde kerkhof van Zulma maar onder een andere grafsteen. En voor alle duidelijkheid, liet ze alvast haar eigen naam onder die van de kunstenaar graveren.
Ik heb zo het vermoeden dat Zulma en Marleen elkaar bij leven nooit stevig omhelst zouden hebben.
Peter
Wanneer ik zeg dat ik uit België kom, wordt er in het buitenland nogal eens schamper gereageerd: “Is dat niet het land met de langste regeringsvorming?”
“Ja precies”, antwoord ik dan, “welgeteld 541 dagen, maar dat is niet het essentiële!”
Wat belangrijk om te onthouden is, zijn volgende twee zaken:
Voor Ode Gand 2022 hadden wij de “honingroute” gekozen. Die route startte met een concert van Abel Selaocoe & Fred Thomas in de Boekentoren, vervolgde met een optreden van de Flat Flat Earth Society Orchestra in de stadsschouwburg NTG en eindigde met een solo-optreden van Fahmi Alqhai in Ons Huis op de Vrijdagsmarkt. Over de laatste twee kunnen we vrij kort zijn. Fahmi Alqhai bemeestert de viola da gamba maar het instrument is te schraal om het publiek, en vooral mezelf, blijvend te kunnen boeien. Flat Earth Society Orchestra daarentegen heeft een indrukwekkende vijftienkoppige bezetting die allen nauwgezet hun partituren volgden maar daardoor aan spontaniteit inbonden. Krachtige muziek die evenwel niet kon verhinderen dat de slaap me overmande.
Voor het eerst bezoek ik de fameuze boekentoren van Gent met een gids, en dat loont, want ik kom een aantal zaken te weten die mij anders onbekend zouden zijn gebleven. Uiteraard wist ik dat Henry Van De Velde de architect was van dit modernistisch gebouw, maar niet dat hij zich aanvankelijk in Parijs had bekwaamd in de schilderkunst. En dat hij door Victor Horta, die andere grondlegger van de Art Nouveau, als een indringer werd beschouwd in de wereld van de architectuur. Victor Horta kon niet met Henry Van De Velde door een deur, maar of dat omgekeerd ook het geval was is minder goed geweten.
“intussen… BLOG” trekt een nieuw jasje aan. Het zit nu strak in het pak en met een mooie zwarte snit ziet het de toekomst met veel zelfvertrouwen tegemoet. Verandering was nodig, want in deze moderne tijden moet de blog op elk platform kunnen defileren, en dat kon de vorige opmaak duidelijk niet. Je laat maar weten wat je ervan denkt.
Ik hoorde het al bij binnenkomst. Er klonk precies muziek van bij de Brahmanen. Dit zou wel eens een bijzondere editie van Jazz Middelheim kunnen worden. Op de planken stond Alabaster DePlume. Uit zijn bindteksten kon ik maar een ding besluiten: “a total nutcase” die na het concert waarschijnlijk de nacht zou doorbrengen in de plaatselijke psychiatrische instelling. Daarna was het de beurt aan TaxiWars, wat best te pruimen viel, zolang de zanger zweeg of declameerde maar vooral niet zong. Sorry dEUS fans maar Tom Barman beroert mijn tikker niet. En dan was het de beurt aan de Thurston Moore Group. Geen noot Jazz, maar wel een muur van geluid, waarvoor ze ook nog een aardige naam hebben bedacht: soundscape oftewel een klanklandschap maar dan wel op steroïden. En tot slot Iggy Pop. Hij had wat blazers mee gebracht, maar dat kon de pret niet drukken, want hij speelde een onvervalste set punkliederen. “Everybody wanted to be his dog”. Ik kijk al uit naar Jazz Middelheim 2023!
Peter
Ik ben even gestopt met bloggen. We zitten weer in een periode van ergens tussen in, en dat laat zich moeilijker beschrijven. We zitten tussen het oude vertrouwde dat we achter ons hebben gelaten en het nieuwe onbekende dat we nog vertrouwd moeten maken.
Kunst brengt in dergelijke periodes soelaas. Het is als roomboter op een vers geroosterd broodje. Tot als het op is, biedt het even troost. In die zin is het jaarlijks kunstenfestival in Watou een ware smaakmaker.
“Torens van Boeken” handelt over de bibliotheek van UGent, beter gekend als de boekentoren van Gent. In dit werk wordt de hele geschiedenis van die Gentse bibliotheek minutieus uit de doeken gedaan.
Bijzonder leerrijk voor mij was de periode 1960-1979, want toen was mijn vader het hoofd van deze Gentse bibliotheek. Zijn initiële opdracht en voornaamste betrachting was de ontsluiting van alle geschreven en bewaarde kennis, en dit tegen een achtergrond van toenemende studentenaantallen, een gevoelige uitbreiding van het aantal faculteiten die ook nog eens versnipperd werden over het Gentse grondgebied en een voortdurend voortschrijdende technologische ontwikkeling.
Als je onderstaand plaatje bekijkt dan is er toch maar een conclusie mogelijk. Er liggen thans meer niet-gevaccineerden in de Belgische hospitalen dan gevaccineerden. Bovendien onderbelicht de grafiek ook nog eens de mate waarin de twee groepen onze hospitalen belasten, want de gevaccineerde groep is vele malen groter dan de niet-gevaccineerde groep, wat dus betekent dat de grootste groep in onze samenleving – de gevaccineerden – niet alleen absoluut maar ook nog eens relatief – en dat in een zeer sterke mate – voor het minst aantal ziekenhuisopnamen zorgt. En omgekeerd: de niet gevaccineerde groep zorgt voor de zwaarste belasting.
Wordt het niet eens tijd dat al die op indivuele rechten gebaseerde individuen het groter plaatje gaan zien, en dat het in deze de samenleving moet zijn die primeert?
Peter