In 2014 hebben we een goed mens van ons heen zien gaan. Maar toch is het overwegend een goed jaar geweest, met o.a. een eeuwling in de familie. Daarom, aan eenieder, een gezond 2015 toegewenst. Gezondheid is het hoogste goed. Daarna wensen we jullie goede sociale relaties en sterke familiebanden toe. En als het even kan, ook nog een interessant werk waaraan voldoende bestaansmiddelen zijn gekoppeld. Laat 2015 gewoon goed zijn voor ons allen.
Year: 2014
3 tiny facts about NY
De torens van het “World Trade Center” zijn niet meer. In de plaats is nu de “Freedom Tower” gekomen. Die is zo’n 400 voet hoger dan de oorspronkelijke torens. De “Freedom Tower” is niet de hoogste toren ter wereld, maar meet wel precies 1776 voet (ongeveer 541 meter), en dat is geen toeval, want het is een duidelijke referentie naar de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten.
Een hete leesherfst
Hieronder staan drie detectives om de aangekondigde stakingen – zonder veel gepieker over onze nationale politiek – te overbruggen. Je kan er immers ook thuis altijd een hete herfst van maken op een aangename manier!
1. “The Coroner’s Lunch” van Colin Cotteril
Na het lezen van het eerste blad (hieronder) wist ik het al: hier ga ik van genieten.
“People’s Democratic Republic of Laos, October 1976
Tran, Tran and Hok broke through the heavy end-of-wet season clouds. The warm night air rushed against their reluctant smiles and yanked their hair vertically. They fell in a neat formation, like sleet. There was no time for elegant floating or fancy aerobics; they just followed the rusty bombshells that were tied to their feet with pink nylon string.
Tran the elder led the charge. He was the heaviest of the three. By the time he reached the surface of Nam Ngum reservoir, he was already ahead by two seconds. If this had been the Olympics, he would have scored a 9.98 or thereabouts. There was barely a splash. Tran the younger and Hok-the-twice dead pierced the water without so much as a pulse-beat between them.
A quarter of a ton of unarmed ordnance dragged all three men quickly to the smooth muddy bottom of the lake and anchored them there. For two weeks, Tran, Tran and Hok swayed gently back and forth in the current and entertained the fish and algae that fed on them like diners at a slow moving noodle stall.”
Geef toe: deze introductie is om zich te verkneukelen in wat komen gaat.
Wolven brengen hoop!
“De steen!” Ken je dat liedje van Bram Vermeulen? Hierin spreekt hij de (ijdele) hoop uit dat door het verleggen van een steen in een rivier het water nooit meer dezelfde weg zal gaan. Natuurlijk willen we dat allemaal geloven. Het appelleert aan onze jeugd waarin ons voortdurend werd voorgehouden dat we wel degelijk het verschil kunnen uitmaken. Of dat zo is, moet elkeen maar voor zichzelf bepalen.
Effecten van beleid op vermogen
Ik pijnig mijn hersenen. Een van onze nationale politici stelt vast dat de huidige regering een meer Noord-Amerikaanse economische politiek voert, maar wil daar schijnbaar nog geen consequenties aan verbinden. Het ontsnapt me wie dat zo doodleuk verkondigde, maar hieronder een poging tot wat de effecten van zo’n aangehouden rechtse economische politiek betekenen.
Gelezen in het najaar 2014
“Ik ben niet bang” van Niccolò Ammaniti is een van de betere boeken die ik in 2014 gelezen heb. Het verhaal speelt zich af tijdens de heetste zomer van de 20ste eeuw in een klein dorpje in Zuid-Italië. Er staan amper vijf huizen.
Terwijl de ouderen binnen schuilen tegen de hitte, trekken zes kinderen er met hun fietsen op uit, in de door de zon geteisterde, desolate omgeving. Wanneer ze in een verlaten en onbewoonde boerderij op onderzoek uitgaan, stuit de negenjarige Michele Amitrano op een geheim, een geheim dat zo indrukwekkend en zo verschrikkelijk is dat hij niemand erover durft te vertellen. Om in het reine te komen met zijn ontdekking, moet Michele over morele dilemma’s heen stappen en de strijd aangaan met zijn geweten.
“Ik ben niet bang” is een schitterende “Coming of Age”-roman, waarbij de auteur zich op verbluffende wijze verplaatst in de geest van een kleine jongen die heen en weer geslingerd wordt tussen onschuld en medeplichtigheid.
In memoriam
Ik reed op de ringweg rond Washington DC toen ik “Click and Clack, the Tappet Brothers” voor het eerst hoorde op de autoradio. Sindsdien luister ik wekelijks naar hun show: “Car Talk” genaamd. Het wordt aangekondigd als een programma over auto’s en autoreparaties, maar het is meer een vaudeville waarin de twee broers de draak steken met zichzelf en af en toe ook een beetje dollen met de inbellende luisteraars. Naast auto-advies geven ze vaak tips voor het in stand houden, of juist niet, van huwelijken en relaties.
Being Rich
Hebben jullie het ook gehoord? Marc Coucke stopt zijn winsten liever in Belgische bedrijven, dan in de bodemloze put van de Belgische overheid. Tja, dat zal dan wel! En als iedereen dat nu eens zei?
Paardjesmolenwiskunde
Op een kermis moet het grondoppervlak van een paardjesmolen herschilderd worden. Omdat dit met een uiterste dure verf dient te gebeuren, is het absoluut noodzakelijk het exact oppervlak te kennen.
Het oppervlak is uiteraard dat waar de paardjes staan. De ruimte waar de machines staan, dient niet mee geschilderd te worden. Het te herschilderen oppervlak wordt dus bepaald door twee cirkels met het zelfde middelpunt (zoals aangegeven in het plaatje).
Backup man
Dat vrouwen emotionele wezens zijn, wist ik al langer. Mocht hij nog leven, dan zou Franz Liszt dit zeker beamen. Tijdens zijn hoogtijdagen verscheurden de vrouwen zijn zijden zakdoekjes en fluwelen handschoenen om onder mekaar te verdelen als souvenir aan zijn concerten. Zeker droomden ze tijdens zijn bravourestukjes dat hij hun lichamen beroerde met zijn vingervlug handspel.