Wat een lacune in onze opvoeding toch? En dat terwijl ons onderwijsstelsel bij de beste ter wereld wordt gerekend. Met andere woorden daar groeide mijn voorstel tot petitie naar onderwijsminister Frank Vandenbroucke. Ik wil hem namelijk vragen om samen met zijn collegae even te stoppen met het, ongetwijfeld belangrijk, geruzie over de communautaire problemen, en eerst even na te denken over hoe het ‘liggend plassen in een urinaal terwijl je in een ziekenhuisbed ligt’ opgenomen kan worden in de eindtermen van ons onderwijs. Ja, ik wil wel eens weten wat die De Decker daarover denkt. Hoe wil Bart De Wever het aanpakken om de Vlaming horizontaal te laten wateren. Ik wil hierover standpunten horen die vol vuur en passie verdedigd worden in het Vlaams Parlement. Ik wil dat hierover oplossingen geformuleerd worden die, eens de gemiddelde Vlaming in die vervelende situatie is beland, kunnen helpen. Ik wil dat iemand als een Bourgeois met zijn innemende glimlach mee aan de kar trekt en dit probleem van de Vlaamse burger mee bespreekbaar maakt. Want eens in een ziekenhuis is het te laat. Dan moet je het kunnen! Dan moet je er staan! En ja, laat Leterme maar de opdracht geven aan een federaal universitair onderzoeksteam om uit te zoeken wat het verschil is tussen Vlamingen en Walen als het erop aan komt om liggend te urineren in een ziekenhuissponde. Die resultaten wil ik kennen.
Dus politiek Vlaanderen, pak aan en leer het ons! Sta ons bij! Combineer dit leermoment met een schooluitstap naar een ziekenhuis en laat die gasten van een jaar of 15 maar eens in zo’n ziekenbed kruipen met alleen een operatiehemdje aan. Laat dan twee verpleegstertjes de kamer binnen met een urinaal waarvan ze de koker zachtjes rond de plasser brengen. En laat die gasten dan maar eens proberen plassen, al liggend, aangemoedigd door die verpleegsters! Dat is onderwijs! En ik stel voor dat deze vingeroefening op tien punten staat. En wee degene die de urinaal er niet meer afkrijgt! Daar wil ik de standpunten van onze politiekers wel eens over weten! Meer zelfs, ik wil hun aanpak horen in het nieuws van zes uur, zeven uur en acht uur. Op VTM en op Eén! En komen we er niet uit, dan vraagt het in feite maar vijf minuutjes politieke moed om dit Vlaams thema te agenderen in het Europees Parlement!
Ook de discipline ‘al liggend drukken in een ziekenhuis-bedpan’ vind ik in geen enkel schoolprogramma terug. Op school leer je wiskundige integralen, Franse vervoegingen, Duitse ümlauten, Latijnse vervoegingen, … Maar kakken in een bedpan? Opnemen in de eindtermen! Want als je het nog moet leren als je er al ligt, man, man, man. En biedt maar ineens het volledige pakket aan. Wat bedoel ik daarmee? Geef de leerlingen eerst vijf dagen uitsluitend ziekenhuis eten en van zodra de eerste tekenen van verstopping zich manifesteren mogen ze beginnen: liggen en kakken! Dat is volgens mij onderwijs! Daar leert een mens van! Praktijk, op twintig punten. Zowel voor TSO, ASO, BSO, … Zinsontleding heeft ook zijn waarde in het onderwijs, maar dit lijkt me toch net dat ietsje meer.
Voor mezelf hoeft het nu niet meer. Ja, voor mij was het in elk geval te laat. Ik kon het niet. Maar gelukkig kon ik ook de eerste dagen niet op eigen houtje eten of drinken. Dat maakte de schaamte over het urinaal iets minder groot. Niettemin moest ik een slaappilletje om wat te bekomen na deze pijnlijke vernedering. Het effect hiervan was letterlijk en figuurlijk hallucinerend. Ja, die nacht zou ik ergens in een ziekenhuisgang (let wel: ik mocht niet eens bewegen in mijn bed, laat staan mijn bed verlaten, wegens gevaar op verder nekletsel) de nachtverpleegster aangeklampt hebben omdat ‘groene mannetjes’ mij achtervolgden. Dus hier toch ook een, zij het zeer subtiele, verwijzing naar het ontbreken van bovenvermelde onderwijspakketten met betrekking tot het drukken.
Maar kom, genoeg hierover en tijd voor aanpak! Onderteken spontaan mijn petitie tot hervorming van het onderwijssysteem: minder wiskunde, maar uitbreiding van het aanbod ‘algemene educatieve vorming’ met een luik ziekenhuis gewenning en zijn facetten. Wie wil, kan mij natuurlijk ook nog komen bezoeken tijdens mijn herstel.
PETITIE
Ja, ook ik wil een bespreking in het Vlaamse parlement over de uitbreiding van het onderwijsleerplan met daaraan gekoppeld een ervaringsbewijs en/of diploma voor de disciplines:
-
- Liggend plassen met toilethulpmiddelen
- Liggend drukken in een ziekenhuisbed met bedpan
voor Vlamingen die op hun hoofd gevallen zijn, als ondersteuning bij een eerste, plotse ziekenhuisopname.
Naam:
Functie:
Handtekening:
Met de complimenten van Piet De Tollenaere:
Dobberend in de monding van de River Thames, heb ik genoten van je sappige anekdote. Dit heeft geen uitstaans met leedvermaak, wel met mijn hersens die jouw keuze en rangschikking van woorden weten te waarderen. Je mag dan wel worstelen met een urinaal, met een pen kan je overweg. En dat is precies dankzij ons onderwijs dat je onkundig met bedpannen en aanverwant gereedschap, maar wel kundig met woorden en zinnen heeft afgeleverd. En daarom weiger ik jouw petitie te tekenen. Ik mag er niet aan denken dat mensen mij om de haverklap om de oren gaan slaan met slangetjes en kommetjes om hun kunde te demonstreren. Ik kan er zeker mee leven dat ze dat doen met woorden en zinsneden. Daarom wens ik je wél een herstel, maar niet al té spoedig, kwestie dat je nog voldoende tijd hebt om het toetsenbord te strelen.
bedankt (schoon compliment)
Piet
Zelf heb ik tijdens vakantieperiodes als puber ooit een NMR uitgelokt en daar veel van geleerd. Die ervaringen zijn later in mijn volwassen leven van vallen en van (in een ziekenhuis) opstaan inderdaad mooi van pas gekomen.
Maar ik kan niet wennen aan het idee dat ik op school het eerste lesuur ziekenhuispraktijk zou krijgen en daarna tijdens de Nederlandse les Guido Gezelle’s “krinkelende, winkelende waterding” zou voorgeschoteld krijgen. Mijn associatieve geest zou hier rare verbanden ontdekken.
Daarom: waarom moeten alle vaardigheden toch tijdens schooltijd verworven worden? Zouden de ouders die aspecten van de opvoeding er bij hun gebroed niet beter zelf inrammen?
Zo kan liggend drukken m.i. perfect aangeleerd worden bij het samen bekijken van Studio 100-programma’s. Hoe denk je anders dat men daar tot klanknabootsende uitdrukkingen als “Plopper de Plop” gekomen is?
Piet,
Dank je wel voor het schrijven van dit schitterend verhaal! Na het lezen ben ik rap nog eens ‘zittend’ naar het toilet geweest…you never know…
In de U.S. hebben ze een “No Child Left Behind” programma . Onlangs was er een artikel in The New York Times: “No NMR left behind”….
-toon-
Dag Pietje,
Ik ben blij te horen dat je nog in leven bent, al is het maar een beetje kwakkelig op dit moment! Je ziet er nog altijd even jong uit, tenminste op die “voor” foto! Laat ons misschien de draad eens opnemen en al die jaren ertussen eens bijkletsen? Zodra je beter bent natuurlijk! Ik kijk uit naar meer van je verhalen en vind het ongelofelijk dat je zo’n vreselijk voorval vanuit zo’n grappige invalshoek kan bekijken: niet gewone kunst, maar levenskunst! Veel beterschap gewenst en hopelijk tot binnenkort eens?
Ilke
P.S.1: En dag Thor! Hoe is het met jou!!! Idem dito: eens bijkletsen?
P.S.2: Ik ben John Monsecour nog eens tegengekomen in de dierentuin van Planckendael, allebei met onze kindjes en aanhang! Leuk om hem terug te zien! Hij zag er gelukkig uit!