Vaderland & Wildevrouw

Ik heb me voorgenomen me door de Cromwell-trilogie van Hilary Mantel heen te bijten, alsook door de 7-delige serie van Het Bureau door JJ Voskuil.  Maar af en toe lees ik er iets anders tussen door. Hieronder twee boeken die meer dan de moeite waard zijn om de kerstperiode al lezend door te komen.

Fernando Aramburu - VaderlandFernando Aramburu – Vaderland

Dit is een heel bijzondere roman. Het vertelt de geschiedenis van twee families in Spaans Baskenland. Aanvankelijk konden de families bijzonder goed met elkaar opschieten: de moeders waren hartsvriendinnen en de vaders amateurwielrenners die in het weekend samen evenveel tijd doorbrachten op de fiets als in het café.

Maar alles verandert wanneer de zoon uit de ene familie zich aansluit bij de ETA en de vader van de andere familie, die een geslaagde zakenman is, weigert een bijdrage te doen aan die Baskische afscheidingsbeweging. De spanningen leiden uiteindelijk tot een aanslag waarbij de zakenman het leven verliest.

Meer interessant echter is hoe dit een impact heeft op de nabestaanden van de twee families. Dat wordt psychologisch heel mooi uitgewerkt. En verder krijg je een mooie inkijk in de groepsdruk van een dorp dat zich achter de idealen van de ETA kon scharen.

Ik heb dit boek bijzonder graag gelezen.

Jeroen Olyslaegers - WildevrouwJeroen Olyslaegers – Wildevrouw

Na zijn vorig boek ‘Wil’ ben ik met grote verwachtingen aan ‘Wildevrouw’ begonnen, en die verwachtingen werden deels ingelost. Het verhaal speelt zich grotendeels af in het Antwerpen van de zestiende eeuw. De stad kent een voortzichtig ontluikende vrijheid, maar spoedig komen de paapsen, de lutheranen en de calvenisten met elkaar in conlict. De beeldenstorm, die ook Antwerpen treft, zal er toe leiden dat de Hertog van Alva orde op zaken komt stellen.

Tegen die achtergrond probeert herbergier Beer zich staande te houden en zoekt hij de zin van het leven, na drie vrouwen verloren te hebben in het kraambed, eerst bij de Familie, een genootschap waar alles rond liefde draait, vervolgens bij de Wildevrouw en haar kind, twee geschaakten uit het Noorden na een mislukte koopmansexpeditie, en ook deels bij momenten in de drank!

Ik vond de stijl van ‘Wil’ soberder. ‘Wildevrouw’ is bij momenten vrij pompeus, maar het blijft interessant genoeg om door te lezen.

Heb jij ook een aanrader als tussendoortje?

Peter

5 thoughts on “Vaderland & Wildevrouw”

  1. Wil heb ik ook geapprecieerd, wildevrouw nog niet gelezen. Jouw verslag van Aramburu spreekt me wel aan.
    Ik heb laatst ‘de reparatie van de wereld’ van Slobodan Snajder gelezen. Boeiend verhaal en goed geschreven. Nu begonnen aan ‘the promise’ van Galgut.

  2. Annie Ernaux, ‘De jaren’, in een schitterende vertaling van Rokus Hofstede. En verder Alejandro Zambra! ‘Manieren om naar huis terug te keren’, ‘Het verborgen leven van Bomen’ … Nog niet op Goodreads, Peter? Groetjes!

  3. Aansluitend bij boek 1: De Wereldgeschiedenis volgens de Basken. Ik herinner mij er eerlijk gezegd niet veel meer van, maar vond het toen (20 jaar geleden?) een boeiende verdieping bij de klassieke reisgids.

  4. Je doet mij goesting krijgen.
    Ik heb recent ‘de belofte’ van Galgut gelezen. Absoluut de moeite. Het verval van de familie tegen de achtergrond van het einde van de apartheid.

  5. Ik heb heel erg genoten van ‘Ik ben er niet’ van Lize Spit, van de eerste tot de laatste bladzijde.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *