We hebben met zijn tweetjes de streek tussen Chimay (Hainout) en Liessies (Hauts de France) verkend. Ik heb toch eens een paar keren mijn wenkbrauwen moeten fronsen. De fietsenmaker waar we onze elektrische fietsen huurden was bijzonder strikt t.a.v. het sluitingsuur. Wij werden – één minuut voor sluitingstijd – nog net binnengelaten. Maar een volgende klant – een vader met zijn zoontje op zoek naar een fiets voor het lang weekend – werd prompt de deur gewezen. Zonder pardon! En aan het pompstation moest ik aan de kassa vooraf betalen. 50 Euro. Evenwel kon de pomp niet exact dat bedrag afleveren. Zodat ik terug binnen moest voor het wisselgeld. 34 cent. Dat kan efficiënter, niet?
Maar er waren ook wel andere verschillen. Zowat iedereen die je tegenkwam begroette je zonder aarzelen met een welgemeende “bon jour”. En in de restaurants besteedden de obers nog aandacht aan de bediening. Tussen hoofdgerecht en dessert werd het tafelkleed vakkundig van broodkruimels ontdaan. Dat vind ik dan weer klasse.
Peter
Bienvenu en France!
Na twee jaar werken in FR, frons ik nog regelmatig mijn wenkbrauwen bij het aanschouwen van de Franse klantgerichtheid. Ik ben nog steeds verbaasd dat een grootwarenhuis op de middag sluit tussen 12:30 en 14:30, op een moment dat veel mensen even de tijd hebben om boodschappen te doen. Het zou erom gaan dat alle werknemers de kans moeten krijgen om een lunchpauze te nemen. Bij ons nemen de werknemers van een grootwarenhuis ook een lunchpauze, maar dan zonder dat het grootwarenhuis dicht moet.
Macron heeft nog veel werk om Frankrijk om te vormen.
👍🌳🌿🚴🏻♂️
Elektrische fiets????? Jullie zijn toch nog geen 80????
Haha, Paul, kom maar eens fietsen bij ons in de Ardennen met gewone stadsfietsen!
Klopt Peter, sinds ik in Swaziland ge-mountainbiked heb weet ik hoe zwaar het is om bergop te fietsen.