Category: Literatuur

Het aantal boeken op mijn nachtkastje groeit rapper aan dan ik ze gelezen krijg. Als deze toren van Pisa maar niet omvalt tijdens de slaap. Maar toch deel ik graag met jullie enkele boeken die uit de stapel kunnen verwijderd worden.

Griet Op De Beeck – Het beste wat we hebben.

Omdat Griet Op De Beeck steevast goede kritieken krijgt, was ik wat nieuwsgierig geworden naar het werk van deze auteur. “Het beste wat we hebben,” leest prettig. Het is het verhaal van een ietwat onzekere rechter die de balans van zijn leven opmaakt en besluit het roer drastisch om te gooien. Hij ontdoet zich van zijn dominante vrouw, gaat de confrontatie aan met zijn vader, die in het verleden ontoelaatbare handelingen heeft gepleegd, en zet zich in voor het groter heil van de mensheid door te patrouilleren op een brug waar veel springers een einde maken aan hun leven.

Continue reading “De boekentoren”

Ik heb nu eens drie oer-Hollandse schrijvers na elkaar gelezen en het is me niet slecht bevallen. Integendeel! Ik bespreek ze in orde van verschijning. De laatst gepubliceerde staat onderin.

“Joe Speedboot” van Tommy Wieringa heeft me meer verrast dan aanvankelijk gedacht. Het is een soort “coming of age” verhaal van Fransje, een jongeman die – nadat bij onder het wiel van een  maishakselaar terecht kwam – permanent in een rolstoel belandde. Maar het is geen droevig verhaal, want Fransje is intelligent en trekt zich op aan de komst van Joe Speedboot. Dit is een leeftijdsgenoot met veel branie die Fransje mee op sleeptouw neemt in zijn avonturen. Meer nog, Joe Speedboot heeft ook plannen voor Fransje.

Joe Speedboot is een verhaal van vriendschap, liefde, rivaliteit, de eindeloze fantasie van de jongens en hun gedeelde bewondering voor het uit Zuid-Afrika naar hun dorp verhuisde meisje Picolien-Jane (PJ).

Continue reading “Oer-Hollandse boeken”

“De grond onder onze voeten” is de tweede roman van Jesús Carrasco. Wat een boek! Hier heb ik me werkelijk doorheen moeten slepen. Een literair meesterwerk staat er op de achterflap. Nou daar ben ik het volstrekt mee oneens.

Hoewel het makkelijk zou moeten lezen, de hoofdstukken zijn bijzonder kort, soms slechts één bladzijde lang, ontwikkelt het eenvoudig verhaal zich bijzonder traag. Stof genoeg voor een novelle, dat wel, maar 250 bladzijden lang de gereconstrueerde geschiedenis van een overheerste en zijn bezetter te moeten volgen, doet pijn aan de ogen en is een uitputtingsslag voor de hersenen.

Continue reading “Wat een boek!”

Hieronder drie tips voor een goede boekenstart in 2018. “You won’t regret this”.

Jeroen Olyslaegers – Wil

Het heeft even geduurd voor ik de draad te pakken had, maar toen ik hem had was er geen stoppen meer aan.

“Wil” is een fantastisch boek en handelt over de collaboratie tijdens de tweede wereldoorlog. Wilfried Wil is een hulpagent, met poëtische ambities, die gevangen zit tussen twee werelden: enerzijds moet hij onverkwikkelijke opdrachten uitvoeren voor de Duitsers, en wordt hij daarin aangemoedigd door zijn artistieke mentor en anderzijds helpt hij de broer van zijn verloofde, die eerder onbesuisd zijn nek uitsteekt voor de joden in Antwerpen.

Ergens las ik dat Jeroen Olyslaegers nu eindelijk zijn grote roman te pakken heeft, net zoals Hugo Claus die te pakken had met “Het Verdriet van België”. Welnu dat laatste boek was voor mij kommer en kwel, en vooral oersaai, maar “Wil” van Jeroen Olyslaegers is dat niet. Het is een absolute aanrader voor een frisse kijk op het heikel thema van de collaboratie.

Continue reading “De beste boekenstart”

Een goed boek, daar krijg je toch geen genoeg van. Maar als je in het wild leest, zoals ik soms placht te doen, moet je behoorlijk wat geduld hebben vooraleer je weer op een parel stuit. En alzo is geschied!

Laura Lippman – Als ik weg ben

Dit boek zat bij een pakket van De Morgen. Vijf thrillers voor de prijs van twee. Goedkoop is vaak duurkoop, en zo is het me ook met deze aankoop vergaan, ik heb het alleen maar uitgelezen omdat ik koudweg vergeten was deze zomer genoeg leesplezier in de reistassen te proppen. En ook al omdat mijn eega niet snel genoeg vorderde in haar roman tijdens de trip.

Geen greintje spanning. Geen moment dat ik haastig de bladzijden omsloeg. Zodra ik klaar was, heb ik het boek gedumpt in een hotel in Ella (Sri Lanka), maar niet zonder een ander boek uit de kast te halen voor het vervolg van onze excursie. Op de achterflap las ik dat de auteur getrouwd is met een scenarist van “The Wire”. Welnu, die twee hebben alvast niet veel tips met elkaar uit uitgewisseld!

En, oh ja, het verhaal gaat over een verdwijning, maar dat kon je op de voorflap ook al lezen.

Continue reading “Thrillers”

Heb je een paar ideeën nodig om de rest van de zomer al lezend te overbruggen, dan staan hieronder al vast wat tips over “wat zeker niet”, “wat misschien” en “wat zeker wel” te lezen. Hopelijk heb je er iets aan. Laten me ook weten waar jouw ogen thans over rollen!

Gregory David Roberts – The Mountain Shadow

Oh, dit boek kwam als een totale verrassing. Slechts bij toeval kreeg ik te horen dat Gregory David Roberts een opvolger had bedacht voor zijn meesterlijk debuut “Shantaram”. Dat boek had me volledig ingepalmd. Ik heb het toen meer geademd dan gelezen.

En nu, is er dus de opvolger: “The Mountain Shadow”. De enige gelijkenis met zijn voorganger is dat het ook een dikke turf is van een kleine 900 bladzijden, maar daar houdt het dan ook zo wat mee op. Dit boek is verveling op papier. Het hoofdpersonage is tweedimensionaal geworden, een schurk die van zijn motorfiets houdt, wiens liefje onbereikbaar blijft en af toe wat nood heeft aan wat keukenfilosofie op de top van een berg ergens buiten Mumbai. Nee, hier ben ik niet warm van geworden.

Aan al wie “Shantaram” reeds gelezen heeft: koester de herinnering, maar laat de “Mountain Shadow” links liggen!

Continue reading “Zomeroverbrugging”

We hebben er weer drie afgekauwd en doorgeslikt.

Jeroen Brouwers – Het Hout

“Buitengewoon”, “grote klasse”, “op elke bladzijde een pareltje”. Zo staat het er! De pers is weer eens lovend over de nieuwste roman van Jeroen Brouwers. Ik deel dit niet volledig, want ik had soms moeite met de bijzondere schrijfstijl die Brouwers in deze roman hanteerde. Er staan veel korte zinnen in, zinnen zonder werkwoord, onaffe zinnen en onuitgewerkte gedachten.

Die schrijfstijl past misschien goed bij de weifelende houding van de protagonist in “Het Hout”: broeder Bonaventura.  Hij is een man van weinig karakter die begint als lekenleraar op een jongenspensionaat dat door kloosterlingen  geleid wordt en die zich nogal makkelijk als broeder laat inlijven. Hij is getuige van seksueel misbruik maar hij zwijgt zoals iedereen. Toch zal contact met de buitenwereld hem zijn roeping in vraag doen stellen. Wat mij betreft, een halve aanrader.

Continue reading “Brouwers en meer”

Wat er is meer ontspannend dan een goed boek op de trein? Ik had tijdens ons recent treinavontuur van Moskou naar Beijing – maar dat wist ik bij vertrek nog niet – drie pareltjes meegenomen. Ik heb ze verslonden gedurende de zes dagen en zes nachten in primitieve slaapcouchettes, en dit ondanks de regelmatige afleiding door stuurse provodnitsas (= grofgebekte Russische manwijf treinbegeleiders).

Nicole Krauss – De geschiedenis van de liefde

In de geschiedenis van de liefde zijn er meerdere verhaallijnen. Vooreerst volg je Leo Gursky, een aandoenlijke oude man die iedere avond tegen zijn radiator tikt opdat zijn bovenbuur zou weten dat hij nog leeft. Verder is er Zvi Litvinoff, een jeugdkameraad van Leo Gursky, die naar Valparaiso in Chili emigreerde. Hij is de auteur van het boek: “De geschiedenis van de liefde.” En, tot slot is er Alma, die vernoemd is naar een hoofdpersonage in het boek van Litvinoff. Haar jong gestorven vader gaf dit boek lang terug aan haar moeder cadeau. De moeder krijgt nu de opdracht van een onbekende man om het boek te vertalen.

Continue reading “Trans-Mongolian Railway pastime”

Met te lezen ontdek je het leven. Literatuur kan je in een parallelle wereld werpen waarin je meer over het aardse leven leert dan je dagelijkse ervaringen. Laten we eens kijken of volgende twee boeken ons iets hebben aangebracht. En als het al iets is, dan zal het wel over de liefde zijn.

‘Amerikanah’ van Chimanda Ngozi Adichie

Laat mij maar meteen beginnen met het eindoordeel. T.o.v. het vorig boek dat ik van deze auteur las: ‘Half of a Yellow Sun’ is ‘Amerikanah’ slechts… ‘half as good’. Ik ging alvast niet slapen met het idee: morgen lees ik verder.

‘Amerikanah’ vertelt het verhaal van twee geliefden – Ifemelu en Obinze – die na het middelbaar in dictatoriaal Nigeria gescheiden worden. Ifemelu komt in de Verenigde Staten terecht en krijgt er onvermijdelijk te maken met het begrip ras. Ze begint er zelf een blog over. Obinze gaat naar Engeland en ervaart er de moeilijkheden om er aan een verblijfvergunning te geraken. Zullen ze elkaar ooit nog treffen? Ja dus, en nog wel in Nigeria, maar zal hun liefde nog een kans krijgen?

Ergens in het boek staat dat juist omdat blanken vaak geen probleem hebben met het begrip ras dit precies bewijst dat ze geen zwarten zijn, anders zouden ze er wel anders tegen aan kijken. Was dit nu de reden waarom ik zoveel moeite had met de vele passages over ras? Slechts de laatste bladzijden van deze dikke turf hebben me echt geboeid.

Continue reading “Over de liefde …”

Het moeten niet altijd oude vertrouwde auteurs zijn die op het nachtkastje belanden. Hieronder drie boeken van voorheen ongelezen auteurs: een van een Nigeriaanse, een van een Finse en een van een Vlaamse schrijver.

Chigozie Obioma – De verboden rivier

Dit is mijn tweede Nigeriaanse auteur, na Chimamanda Ngozi Adichie, die me danig goed bevallen was, dat ik dan ook vol verwachting aan “De verboden rivier” ben begonnen.

In een stad in Nigeria ontsnappen vier broers aan het strenge toezicht van hun vader. Ze gaan vissen in de rivier die voor alle dorpelingen verboden is. Daar doet een dorpsgek hun een vreselijke voorspelling: Ikenna, de oudste broer, zal door een visser vermoord worden. Deze voorspelling zet de band tussen de broers op het spel en ontketent een aantal tragische gebeurtenissen.

De auteur heeft me bij momenten echt verrast. Er staat prachtige beeldspraak in dit boek: “Hoewel het christendom Igboland bijna volledig had schoongeveegd, waren er nog kruimels en brokjes van de traditionele Afrikaanse religie aan de bezem ontsnapt.” Wie dit kan schrijven, belooft een groot auteur te worden. Ik zeg wel “belooft’, want soms was er net ietsjes teveel  beeldspraak en vroeg ik me bijwijlen ook af hoe het toch komt dat bijgeloof zo’n populair thema is bij Afrikaanse schrijvers. Chigozie Obioma heeft talent zat en zou dit moeiteloos kunnen overstijgen.

Continue reading “Nieuwe titels”