“De grond onder onze voeten” is de tweede roman van Jesús Carrasco. Wat een boek! Hier heb ik me werkelijk doorheen moeten slepen. Een literair meesterwerk staat er op de achterflap. Nou daar ben ik het volstrekt mee oneens.
Hoewel het makkelijk zou moeten lezen, de hoofdstukken zijn bijzonder kort, soms slechts één bladzijde lang, ontwikkelt het eenvoudig verhaal zich bijzonder traag. Stof genoeg voor een novelle, dat wel, maar 250 bladzijden lang de gereconstrueerde geschiedenis van een overheerste en zijn bezetter te moeten volgen, doet pijn aan de ogen en is een uitputtingsslag voor de hersenen.
Ik geef mezelf een prijs voor uithouding. Of is het voor zelfkastijding?
Heb jij ook recent zo’n boek gelezen waarvoor je de lezer wil waarschuwen.
Peter
Ik laat vaker een verwachtingsvol boek aan de kant liggen, dan dat ik een veelbelovend boek uitlees. De eerste 50 pagina’s wil ik nog aan zelfkastijding doen. In sommige gevallen trek ik mijn inspanningen tot pagina 100. Daarna verwacht ik van een boek dat het mij meezuigt, dat ik het niet aan de kant kan laten liggen.
Ik ben nu net “De vlucht” van Jesus Carrasco aan ‘t lezen en het kost me moeite om ‘t aan de kant te leggen om te gaan slapen. Het boek trekt en sleurt aan me. Puur leesplezier.
Toch benieuwd Thor wat je van Carrasco’s opvolger gaat vinden.
Ik vertrouw volledig op jouw recensie en ik ben er je dankbaar voor. Het zal me alvast zelfkastijding besparen. Het zou overigens niet de eerste keer zijn dat ik een ‘volgend’ boek lees van een verwachtingsvolle schrijver en dan toch een beetje teleurgesteld word.
Iemand anders zal met sterke argumenten moeten afkomen opdat ik “De grond onder onze voeten” ter hand zal nemen. En mocht het zò zijn, dan laat ik het je zeker weten.
PS: stop aub niet met je boeken recensies. Ze komen van pas.
Ik ben al maanden bezig in ‘een verhaal van liefde en duisternis’ van amos oz. Goed geschreven maar zo langzaam. Intussen lees ik andere dingen maar ik ga door (voorlopig toch). Benieuwd of ik het helemaal doorgekauwd krijg. Ik heb zijn ‘black box’ herlezen en daar had ik geen moeite mee.