Er is geen groter contrast denkbaar tussen twee bevolkingsgroepen dan in Maleisië. En dat kwam deze week weer scherp tot uiting. Michelle Yeoh, Oscar-winnares voor haar rol in “Everything, everywhere, all at once” was in Kuala Lumpur. En voor die gelegenheid had haar moeder, een exuberante dame op leeftijd, een feestje opgezet in een chic hotel van deze stad. Nagenoeg uitsluitend gegoede Chinezen namen aan deze eclatante viering deel. Abondante spijzen werden weggespoeld met copieuze hoeveelheden drank. Obers vulden ijverig de glazen aan met champagne, wijn, bier, whisky of cognac. Naar keuze en à volonté. Camerageklik alom!
De Malay daarentegen staren deze week naar de maan. Een nieuwe maan betekent onvermijdelijk het einde van de Ramadam. Deze vastenperiode is nu misschien onder de huidige cultuur verengt tot “niet eten” en “niet drinken” tussen zonsopgang en zonsondergang, maar in essentie is het een periode van soberheid, in solidariteit met diegenen die weinig hebben. Het is een periode van zelfreflectie die de moslims moeten aanzetten tot vrijgevigheid en mededogen met de armen.
Hier leven duidelijk twee etnische groepen in parallelle werelden!
Peter
Heel mooi verwoord
Beste Peter,
Ik ben blij dat er in Maleisië voldoende maatschappelijke tolerantie is zodat twee etnische groepen kunnen samenleven met respect voor elkaars cultuur. Het zou jammer zijn mocht de ene bevolkingsgroep verplicht worden om aan te sluiten bij de religieuze keuzes van de andere bevolkingsgroep. Geen enkele van deze twee geschetste culturen staat immers boven de andere.
Toch meen ik enige persoonlijke voorkeur op te merken in jouw relaas. Op zich zou dat geen probleem mogen zijn, jou blog is toch privé, niet? Maar het prikkelt wel mijn nieuwsgierigheid. Bestaat er zoiets als een communicatieprotocol voor een diplomatieke medewerker als hij verslag uitbrengt over politieke, sociale, religieuze bevindingen in het land waar hij te gast is? Is dit afgebakend of rekent men op het ‘gezond verstand’ van de diplomatieke of consulaire medewerker? Hopelijk is het ons toegestaan om even een blik te werpen in de interne keuken van buitenlandse zaken.
Dag Thor,
Ik heb overigens ook nog een andere bevolkingsgroep niet vermeld: de Indiërs en dan in hoofdzaak Tamils.
De verhoudingen tussen die groepen zijn voor de diplomatie belangrijk voor zover ze een impact hebben op de politiek, en dat hebben ze hier in Maleisië vast en zeker. Dat maakt dan ook het voorwerp uit van de meer politieke mails van deze ambassade. En dat doe ik naar best vermogen, zonder dat daar enige leidraad voor bestaat.
Maar wat we hier in Maleisië zeer verwonderd is dat ondanks die politiek de bevolking zeer respectvol met elkaar blijft omgaan. Elk leeft weliswaar in zijn eigen wereld, met onderhuidse wrevel weggemaskeerd, maar steeds respectvol in de omgang met elkaar.
En dus kom ik tot de eigenaardige vaststelling: dat het volk de leiders kiest, de leiders een op ethniciteit geschoeide poltitiek voeren, maar dan niet in die mate dat dat de omgangsvormen van de bevolking aantast. Misschien wel typisch Aziatisch.
Peter
Bedankt voor je feedback, Peter.
Ik werk in de offshore-wereld, die een brede waaier van uiteenlopende nationaliteiten herbergt, voornamelijk Europeanen en Aziaten. Aan boord van werkschepen en -platformen bestaan er enkele taboeonderwerpen om conflicten te vermijden: politiek, religie en sex. Religie wordt algemeen gerespecteerd als taboe, sex ligt bij West-Europeanen iets moeilijker en politiek komt gemakkelijk aan bod, zeker als men ‘klimaat’ tot de politieke onderwerpen rekent. Het staat nergens zwart op wit geschreven, maar de taboeonderwerpen zijn algemeen gekend.
Jouw eigenaardige vaststelling intrigeert me. Onze pers heeft voornamelijk oog voor China. Ik lees ook graag iets over de andere Aziaten.