Detectives 2022

Ik was het bijna vergeten, maar ik heb recent ook nog eens drie detectives gelezen. De eerste is mijn absolute favoriet, de tweede om te vergeten en de derde leuk om lezen omwille van de couleur locale uit Ghana.

Vaseem Khan - The Dying DayVaseem Khan – The Dying Day

Het eerste boek uit de Malabar serie was me zo goed bevallen dat ik met veel verwachting begonnen ben aan de tweede creatie van Vaseem Khan. En de “The Dying Day” stelt op geen enkel vlak teleur.

Wederom volgen we de vrouwelijke inspecteur Persis Wada, in het India van vlak na de partitie, op haar zoektocht naar een verdwenen kopie van de “Goddelijke komedie” van de Florentijnse dichter Dante Alighieri.

Nog meer dan het raadsel zijn het de karakters die mij aantrekken in deze detective van Vaseem Khan. Persis Wada is een vrouw, die zich staande moet houden tegen de vooroordelen binnen de Indische samenleving, maar daardoor zo’n muur rond zichzelf bouwt, dat elk romantisch element, hoewel ze daar innerlijk wel naar verlangt, toch bij voorbaat uitgesloten wordt. Een complex karakter dus. Bovendien lopen er heel wat nevenfiguren rond die elk op hun manier omgaan met het einde van de koloniale periode.

Wat mij betreft, een  absolute aanrader, en ik kijk nu al uit naar de derde uit deze serie die in 2022 zou verschijnen.

Continue reading “Detectives 2022”

Ave Maria

Als ik het niet meer wist, dan wist ik het nu wel opnieuw. Kerken en ik: dat gaat niet samen. Ik zit hier in de “Azania Front Lutheran Church” van Dar Es Salaam, maar het voelt net als toen ik nog een kleine jongen was en met mijn ouders meeging (mee moest) naar de Sint-Pieters kerk in Gent. Met hetzelfde ongeduld staar ik naar het programmaboekje in mijn hand, in de hoop dat we spoedig bij de laatste regel zullen zijn. Oh here verlos me van deze dienst. Enig lichtpunt betreft mijn eega: zij heeft het weer prachtig gedaan en doet me even vergeten dat ik hier tegen mijn zin op een ongemakkelijke bank naar vreselijke Christmas carols luister, gelardeerd met oersaaie orgelmuziek van Bach.

Peter

video
play-sharp-fill

Vaderland & Wildevrouw

Ik heb me voorgenomen me door de Cromwell-trilogie van Hilary Mantel heen te bijten, alsook door de 7-delige serie van Het Bureau door JJ Voskuil.  Maar af en toe lees ik er iets anders tussen door. Hieronder twee boeken die meer dan de moeite waard zijn om de kerstperiode al lezend door te komen.

Fernando Aramburu - VaderlandFernando Aramburu – Vaderland

Dit is een heel bijzondere roman. Het vertelt de geschiedenis van twee families in Spaans Baskenland. Aanvankelijk konden de families bijzonder goed met elkaar opschieten: de moeders waren hartsvriendinnen en de vaders amateurwielrenners die in het weekend samen evenveel tijd doorbrachten op de fiets als in het café.

Maar alles verandert wanneer de zoon uit de ene familie zich aansluit bij de ETA en de vader van de andere familie, die een geslaagde zakenman is, weigert een bijdrage te doen aan die Baskische afscheidingsbeweging. De spanningen leiden uiteindelijk tot een aanslag waarbij de zakenman het leven verliest.

Meer interessant echter is hoe dit een impact heeft op de nabestaanden van de twee families. Dat wordt psychologisch heel mooi uitgewerkt. En verder krijg je een mooie inkijk in de groepsdruk van een dorp dat zich achter de idealen van de ETA kon scharen.

Ik heb dit boek bijzonder graag gelezen.

Continue reading “Vaderland & Wildevrouw”

Stromae – Santé

Op de komst van sommige artiesten zit je nu toch echt niet te wachten. Neem nu ABBA, die lijken wel uit de doden te zijn opgestaan, wat ook nog wel eens zou kunnen kloppen, want aan hun nieuwe songs kleeft alvast – wat mij betreft – een lijkgeurtje. Als dit het is, laat maar zitten.

Helemaal anders vind ik de comeback van Stromae. Dat is gewoon een geniale artiest met fantastische muziek in een clip die ook nog eens fris oogt, en met een maatschappijkritische tekst er bovenop. Na Jacques Brel waarschijnlijk de grootste artiest die op ons stukje aardkluit zal rondgelopen hebben.

Wat vind jij?

video
play-sharp-fill


Peter

Astrid Belliot – Lobi Singi

Op het Surinaams televisiestation STVS werd er op 6 oktober in het programma ‘In the Spotlight’ een ode gebracht aan Herman Cristoffel Snijders. Hij was een componist, dirigent en trombonist, die heel veel betekend heeft voor de Surinaamse muziek. In onderstaande clip komt een heel bijzondere artiest voor. Kijk maar even mee!

video
play-sharp-fill

Wil je het volledige programma “Ode aan Herman Christoffel Snijders” bekijken, klik dan << hier >>.

Peter

Gustav Klimt

Wat een liederlijk leven heeft die man toch geleid! Het zou heden ten dage in onze woke maatschappij alleen maar op onbegrip zijn onthaald. Gustav Klimt huwde nooit en woonde bij zijn moeder en zussen, maar zou wel veertien kinderen hebben verwekt bij zijn vele minnaressen. Nochtans staren we nu met zijn allen naar zijn kunst en prijzen we zijn genialiteit. Is het omdat het in het verleden is dat we minder bekrompen worden en beter in staat zijn de kunst van de persoon te scheiden?

video
play-sharp-fill

“Klimt, the immersive experience” is nog te bewonderen tot 28 oktober in de Hortagalerij in Brussel. Wat mij betreft een absolute aanrader! 

Peter