… the story of a family on the move
Kijk eens mee hoe gezellig het er aan toegaat in een Surinaams radiostation. We zien een uitzending van het radiostation SRS, mij welbekend want ik ben er in een ver verleden ook nog presentator geweest.
Je kijkt even mee met het programma : “Surinamers overal”. De presentator is Olu Abena en de geïnterviewde een gast uit het verre Tanzania.
En wat een serie groeten op het einde van het programma. Typisch Surinaams.
Enjoy.
Peter
Met goede vrienden in de Serengeti! Wat kan een mens meer verlangen? Een kleine serenade misschien?
Peter
———————————————————————————–
Smile if this makes you happy.
All pics by P&A
“Hé, dat nummertje ken ik,” riep ik enthousiast, “dat is van Remmy Ongala.” De aanwezige Tanzanianen schudden meewarig het hoofd. Weer een blanke die het beter weet! “Neen, het is van Cosmas Chidumule,” pareerden ze eenstemmig.” Ik ben het nadien gaan uitpluizen, en wat blijkt: we hebben beiden gelijk. “No money, no life”, want zo heet het nummer, is verschenen op een plaat van Remmy Ongala, op het Real World label van Peter Gabriel, maar de zanger was Cosmas Chidumule.
Overigens heb ik een oude opname teruggevonden waarop Remmy Ongala en Cosmas Chidumule samen het nummer brengen in uitsluitend het Swahili. De versie die ik ken is een mix van Engels en Swahili. Kijk maar even mee, hoe broeierig het er hier aan toeging in de jaren 90.
Peter
Op zondag 27 juni was het weer zo ver! Voor de tweede maal op rij organiseerden mijn wederhelft (sommige zeggen “my better half”) en ik een expositie van Tanzaniaanse artiesten in de tuin van de residentie. Deze keer lag de focus op kunst gemaakt door vrouwen. Zesentwintig vrouwen toonden hun werken, maar er waren ook wat mannelijke kunstenaars die zich verdienstelijk hadden gemaakt met het omkaderen van hun vrouwelijke collega’s. Een kleine catalogus van wat er te zien was, kan je <<hier>> downloaden. Het was wederom een groot succes.
Peter
Ik zit hier in de wachtkamer en luister met een half oor naar het gesprek tussen mijn medewerkster en een Tanzaniaans ambtenaar. Plots vraagt zij: “van waar ben je afkomstig in Tanzania?”, waarop de ambtenaar antwoordt: “dat is een voor Tanzanianen ongebruikelijke vraag!”
Nu is mijn aandacht wel degelijk gewekt en de ambtenaar vervolgt: “het is de verdienste geweest van Nyerere om ons allemaal als Tanzanianen te laten voelen, verenigd door een gemeenschappelijke taal en waarbij de plaats van afkomst van geen tel is. Zo ben ik geboren in Tanga maar mijn socialisatie verliep in Arusha.”
In Tanzania was, en is het nog steeds, maar in mindere mate, gebruikelijk om de kinderen in een andere streek dan de geboortestreek te scholen, precies om een eenheidsgevoel op te wekken.
We zijn soms makkelijk in het afkatten van een ander land. En ja, Tanzania heeft het naar mijn mening de afgelopen jaren politiek niet zo best gedaan, maar we vergeten wel eens dat het op een aantal andere vlakken bovengemiddeld goed doet. Hoeveel landen zijn er die 15% van hun grondgebied omgezet hebben in natuurparken? Tanzania telt maar liefst 140.000 vierkante kilometer beschermde natuur, te verdelen over 22 parken. Dat is ruimschoots viermaal de oppervlakte van België. Ongelooflijk, niet?
Oh menselijke dwaasheid! Ik betwijfel sterk of het al tot één erectie heeft geleid, maar wat wel zeker is, is dat het bijna de uitroeiing heeft veroorzaakt van de neushoornpopulatie in Mkomazi natuurpark. Dit park, gelegen in het noorden van Tanzania, telde in de jaren 70 meer dan 400 neushoorns. Eind jaren 80 bleef daar geen enkele meer van over. Stroperij, ingeven door hebzucht aan de ene zijde en dwaas bijgeloof rond de vermeende potentie van de hoorn aan de andere zijde, herleidde het neushoornbestand tot nul.
Zijn we niet vergeten hoe belangrijk simpele dingen zijn. We doen er vaak meesmuilend en een tikkeltje minachtend over, zonder te beseffen hoeveel we onszelf te kort doen. Hier in Tanzania wordt ontzettend veel aandacht besteed aan het mekaar begroeten. Dat gaat in de ochtend als volgt :
en dan iets later :
Nu ik er zo over nadenk, heb ik hier al aardig wat eetgewoontes opgebouwd, met de nadruk op gewoontes want ik bestel zowat altijd hetzelfde bij mijn favoriete restaurants in Dar Es Salaam. Volg maar even mee: