Toen ik begin jaren 90 afreisde naar Suriname las ik – tenzij ik me vergis in de bron – in het boekje van het Koninklijk Instituut voor de Tropen over Suriname de volgende (grove) veralgemening (maar met een grond van waarheid): de overheid is in handen van de stadscreolen en de landbouw en de nijverheid in handen van de hindoestanen. De overige groepen zoals de marrons en de chinezen waren waarschijnlijk te klein om ze een bepaald kenmerk toe te dichten, maar met uitzondering dan van de Javanen: die werden weggezet als landarbeiders.
Category: Landen
Suriname: fast forward to the past (2/3)
Het stratenplan van Paramaribo is grotendeels hetzelfde gebleven, maar toch is er iets wezenlijks veranderd. De namen van de voornaamste verkeersassen in de stad zijn nu allemaal gewijzigd. Ze dragen nu alle de namen van politici of van figuren die regelmatig in de media stonden. Zo spreekt met niet langer van de poëtische Rust en Vredestraat maar wel van de Fred Derby straat, vernoemd naar de voormalige vakbondsleider, en ook niet langer van de Gravenstraat maar wel van de Henk Arron straat, naar de voormalige politicus die Suriname de onafhankelijkheid inloodste. En zo gaat het lijstje verder: Jagernath Lachmon (voorheen de Coppenamestraat), Johan Adolf Pengel (voorheen de Wanicastraat) en Anton De Kom (voorheen de Pontewerfstraat) hebben nu elk een straat naar hun naam vernoemd. En waarschijnlijk vergeet ik er nog een paar.
Suriname: fast forward to the past (1/3)
Paramaribo. Hier ben ik weer, meer dan 25 jaar nadat ik definitief afscheid had genomen van deze stek. En vooreerst het goede nieuws: de broodjeszaken “De Smaak” tegenover het belastingkantoor en “Krioro” nabij de voormalige cinema “Tower” zijn er nog steeds. Heerlijk! Bij de eerste verkies ik zoals steeds een broodje pom en bij de tweede een broodje gehakt met ei, hoewel Krioro bij de goegemeente meer gekend is voor z’n broodjes zoutvlees met avocado.
Wishing you …
Pas de deux
we zijn zover gekomen
dat we bijna vergaten
vanwaar we kwamen
toen we nog tezamen
vrolijk dansend
t’nakijken gaven
we waren bijna vergeten
dat we hier zijn geraakt
zonder t’echt te weten
nog altijd tezamen
vrolijk kijkend naar
t’dansen van een ander
Ave Maria
Als ik het niet meer wist, dan wist ik het nu wel opnieuw. Kerken en ik: dat gaat niet samen. Ik zit hier in de “Azania Front Lutheran Church” van Dar Es Salaam, maar het voelt net als toen ik nog een kleine jongen was en met mijn ouders meeging (mee moest) naar de Sint-Pieters kerk in Gent. Met hetzelfde ongeduld staar ik naar het programmaboekje in mijn hand, in de hoop dat we spoedig bij de laatste regel zullen zijn. Oh here verlos me van deze dienst. Enig lichtpunt betreft mijn eega: zij heeft het weer prachtig gedaan en doet me even vergeten dat ik hier tegen mijn zin op een ongemakkelijke bank naar vreselijke Christmas carols luister, gelardeerd met oersaaie orgelmuziek van Bach.
Peter
60 jaar vrijheid
Op 9 december vierde Tanganyika (het vasteland-gedeelte van de Verenigde Republiek Tanzania) 60 jaar onafhankelijkheid.
Evenwel verwoordt men deze gebeurtenis in het Swahili als volgt: “Miaka tisini ya uhuru” wat letterlijk vertaalt betekent: “60 jaar vrijheid”. En dat is gevoelsmatig toch iets anders dan: “60 jaar onafhankelijkheid”. Je moet maar eens nagaan wat de antoniemen van beide woorden zijn.
Peter
Aan alle anti-vaxxers
Als je onderstaand plaatje bekijkt dan is er toch maar een conclusie mogelijk. Er liggen thans meer niet-gevaccineerden in de Belgische hospitalen dan gevaccineerden. Bovendien onderbelicht de grafiek ook nog eens de mate waarin de twee groepen onze hospitalen belasten, want de gevaccineerde groep is vele malen groter dan de niet-gevaccineerde groep, wat dus betekent dat de grootste groep in onze samenleving – de gevaccineerden – niet alleen absoluut maar ook nog eens relatief – en dat in een zeer sterke mate – voor het minst aantal ziekenhuisopnamen zorgt. En omgekeerd: de niet gevaccineerde groep zorgt voor de zwaarste belasting.
Wordt het niet eens tijd dat al die op indivuele rechten gebaseerde individuen het groter plaatje gaan zien, en dat het in deze de samenleving moet zijn die primeert?
Peter
Astrid Belliot – Lobi Singi
Op het Surinaams televisiestation STVS werd er op 6 oktober in het programma ‘In the Spotlight’ een ode gebracht aan Herman Cristoffel Snijders. Hij was een componist, dirigent en trombonist, die heel veel betekend heeft voor de Surinaamse muziek. In onderstaande clip komt een heel bijzondere artiest voor. Kijk maar even mee!
Wil je het volledige programma “Ode aan Herman Christoffel Snijders” bekijken, klik dan << hier >>.
Peter
Meanwhile, just outside of Dar Es Salaam
Soms heb je op een luie zaterdmiddag niet meer nodig dan een biertje op het strand. Ongelooflijk hoe hard de tijd gaat! Elke dag is nu de laatste dag van een maand dat we hier nog zullen toeven. Volgende zomer wordt het alweer een andere stek. Maar intusen laten de Belgen hier wel een sterke voetafdruk na! Kijk maar eens goed.
Peter
Back in Belgium
Oh, het voelde zo goed om na lange tijd terug in België te zijn. Er is natuurlijk het prettig weerzien van familie en vrienden, en het uitgebreid tafelen op resto of bij iemand thuis, maar er zijn ook van die onverwachte dingen, die je zo moeilijk in Afrika aantreft, die een bezoek aan ons Belgenland toch telkens een beetje apart maken.