Category: Maleisië

Ha, ik weet het nu wel zeker: doerian is niets voor mij. Vorige week was ik de eregast bij een associatie die zich inzet voor de promotie van doerian, en die mij had uitgenodigd voor hun tweejarig bestaan. Voor het afsluiten van de maaltijd had me natuurlijk gekozen – hoe kan het ook anders – voor het object van hun associatie. Menige vrucht werd aangerukt, open gekapt, verdeeld en geproefd. Doerian wordt alhier de koning van de vruchten genoemd. Maar het is dan wel een koning die verschrikkelijk stinkt, en wiens lijfgeur aan een mengeling van terpentijn, ajuinen en afgedragen sokken doet denken.

Ik had me voorgenomen mij niet te laten afleiden door de penetrante geur en te proberen een objectief oordeel te vellen over de smaak. Maar ook hier was ik niet op voorbereid, want hoewel de zoete smaak nog enigszins meeviel, deed de papperigheid van het vruchtvlees me bijna kokhalzen.

Continue reading “Doerian domper”

Borneo kennen we allemaal van de prachtige natuurfilms, maar wist je dat dit eiland verdeeld wordt tussen drie staten: Maleisië, Indonesië en Brunei. Wij hebben Kuching en omstreken bezocht, en dat bevindt zich in Sarawak, wat een deelstaat is van Maleisië.

Elke deelstaat van Maleisië, en er zijn er 9 op het schiereiland en 2 op Borneo, heeft zijn eigen regering en parlement. Het parlement van deelstaat Sarawak bevindt zich in de hoofstad Kuching en het ziet er zondermeer prachtig uit, deels door de speciale wisselende verlichting bij valavond.

Continue reading “Borneo – Kuching”

Ik sta hier aan de oostkust van Maleisië op een pier van het vissersdorp Dungun. Voor mij liggen vissersboten met duidelijk zichtbare kentekens. Die kentekens betreffen A, B of C. Welnu, A-boten hebben een visvergunning voor een bereik op zee van 0 tot 5 zeemijl. B-boten van 5 tot 12 zeemijl en C-boten van 12 tot 30 zeemijl. A en B-boten mogen alle soorten vis vangen maar mogen geen netten gebruiken. Zij gebruiken veelal fuiken. C-boten daarentegen hebben een vergunning voor slechts één vissoort maar mogen dan wel weer sleepnetten gebruiken. In deze streek vissen C-boten veelal op tonijn.

Continue reading “Slimme overheid”

Hoera, de eerste gasten komen er aan! En er is in Maleisië heel veel te zien. Kijk maar eens naar onderstaand filmpje.

Natuurlijk verwachten we van onze gasten een zekere voorkennis. Al wie minder dan 8 op 10 haalt op onderstaande quiz, moet toch maar eens goed nadenken over zijn afreis. Succes, en vergeet vooral niet je resultaat te delen!

—————————–

QUIZ MALEISIE

Er is geen groter contrast denkbaar tussen twee bevolkingsgroepen dan in Maleisië. En dat kwam deze week weer scherp tot uiting. Michelle Yeoh, Oscar-winnares voor haar rol in “Everything, everywhere, all at once” was in Kuala Lumpur. En voor die gelegenheid had haar moeder, een exuberante dame op leeftijd, een feestje opgezet in een chic hotel van deze stad. Nagenoeg uitsluitend gegoede Chinezen namen aan deze eclatante viering deel. Abondante spijzen werden weggespoeld met copieuze hoeveelheden drank. Obers vulden ijverig de glazen aan met champagne, wijn, bier, whisky of cognac. Naar keuze en à volonté. Camerageklik alom!

Continue reading “Contrast!”

Je moet het toch maar doen. Hier loopt een man rond, mijnheer Hong, die pretoogjes heeft bij het idee dat hij een net een totaal vervallen krot heeft gekocht in Papan, een spookstadje nabij Ipoh in centraal Maleisië. Hij wijst me vol trots naar de boom die door het dak groeit en die hij net gesnoeid heeft om hem levensvatbaar te houden. Ook is hij verheugd over zijn nieuw huisnummer 47, wat het omgekeerde is van 74, waar vroeger een Euraziatische vrouw leefde die zich had verzet tegen de Japanse bezetting tijdens WO II, en aan wij hij een museum wil wijden.

En dan heb je nog mijnheer Chang, die in een parallelstraat woont en die me ongevraagd toevertrouwt dat hij liever in deze spookstad woont dan de hele dag naar het gekwetter van zijn vrouw te moeten luisteren. Hij zal de voormiddag aan ons been blijven hangen, want hij heeft misschien wel niet zijn vrouw, maar wel ons gezelschap nodig.

Er is hier veel schoonheid in verval te zien, maar of het ooit een toeristische trekpleister zal worden, betwijfel ik. En daar zullen de enkele overgebleven dorpelingen die zich aan de rand van het dorpje in het lokale barretje reeds van ‘s morgensvroeg bezatten, niet veel aan veranderen.

Peter

Op vrijdag 10 februari werd in het Shantanand Auditorium van de Temple of Fine Arts in de Brickfields wijk van Kuala Lumpur 65 jaar diplomatieke relaties gevierd tussen Maleisië en Indië. Het werd een musical extravaganza, en daar waren we graag bij, want het was eens wat anders dan de obligate recepties die de meeste diplomatieke missies in een van de grote hotels van de stad organiseren voor dergelijke aangelegenheden.

Continue reading “Musical Extravaganza”

Oh ja, we hebben Penang aangedaan tijdens de nieuwjaarsperiode. George Town is onvergetelijk. In de oude binnenstad, door  Unesco beschermd als werelderfgoed, is het aangenaam kuieren. Naast de vele bezienswaardigheden kan je er vooral lekker en niet duur  eten. Hier heeft zowel onze geest als onze maag uitgebreid van genoten.

Toch zou het fout zijn om Ipoh over te slaan op weg naar Penang.  Dit is de hoofdstad van deelstaat Perak en heeft een serie tempelgrotten die werkelijk adembenemend zijn vooral omdat ze toegang geven tot afgeschermde stukjes paradijs die alleen via de grotten te bereiken zijn.

Hieronder enkele kiekjes van onze recente uitstap. Hopelijk genieten jullie een beetje mee.

Penang

Ipoh

Peter

We staan hier in het portaal van China House. A must visit place in George Town for cake lovers! Hier hebben ze wel 40 verschillende soorten cake. Maar het is razend druk en de dienster maakt ons diets dat we minstens een half uur moeten wachten voor een tafeltje van twee. Achter ons staat een groepje van 4 personen, en de oudste van het gezelschap vraagt de dienster of de tafel van zes nog vrij is. Dat blijkt zo te zijn. Vervolgens wendt ze zich tot ons en vraagt : “Would you mind sharing a table with us?” Dat is uiteraard een aanbod waarop we graag ingaan.

Vervolgens bestellen we elk apart ons ding. Ik ga voor de Tiramisu alcohol cake en een cappuccino, en Astrid kiest de Chocolate raspberry genoise samen met een gember thee. Ons tafelgezelschap is niet zo gulzig en bestelt opvallend minder maar deelt wel alles met elkaar. Ik word zelfs uitgenodigd een hap te nemen van hun Tiramisu non-alcoholic versie, zodat ik het verschil kan proeven.

Continue reading “Happy New Year”